Honden vinden poep lekker

In de natuur komen wij dagelijks heel veel verschillende soorten uitwerpselen tegen van allerlei soorten dieren. Mijn honden zijn dol op poep van wilde zwijnen en schapenkeutels. Een verse paardenvijg van de wilde paarden op de Veluwezoom pakken ze onderweg graag even mee. Een verse hertendrol is favoriet om in te rollen. En mijn pupje Kaya heeft zo’n beetje alle uitwerpselen van alle wilde dieren op de Veluwezoom al eens in de bek gehad. Helaas tijdens de Corona-periode komen mijn honden in de bossen regelmatig mensenpoep tegen…deze lekkernij herken ik vaak aan de geur. Echt niet om te harden.
–

Het eten van ontlasting is vrij normaal. Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat het gedrag erg veel bij pups en jonge honden voorkomt. Logisch ook weer want die moeten nog leren wat ze moeten eten – ze zijn erg nieuwsgierig en gretig om de nieuwe wereld te ontdekken. Ontlasting van planteneters zoals schapen, runderen en paarden is voor veel honden erg aantrekkelijk omdat zij het als een aanvulling voor hun maaltijd beschouwen.
–

Over coprogafie, oftewel het eten van poep, is uitgebreid onderzoek gedaan door de Universiteit in Wageningen:
– 6% eet z’n eigen poep op
– 9% eet de poep van andere honden
– 85% eet poep van andere dieren
– 33% vertoont een combinatie van deze opties
– 11,6% eet alle poep die hij/zij tegen komt, ongeacht de afkomst
–

Is het eten van poep gevaarlijk?
Ontlasting bestaat uit onverteerde voedingsbestanddelen en bacteriën. De meeste van deze bacteriën zijn niet-ziekmakend.
De volgende bestanddelen zijn mogelijk wel gevaarlijk:

• Ziekmakende bacteriën (Salmonella, Campylobacter en Clostridium).
• Resistente bacteriën (ESBL)
• Virussen
• Parasieten als Giardia, wormen en brillendoosjesgist
• Restanten medicijnen (zoals ontworming voor het paard).
• Restanten drugs

Paardenontlasting bevat veel halfverteerde vezels en goede bacteriën. Je hond kan ontlasting van paarden eten omdat het lekker is. Alleen wanneer een paard net ontwormd is, kan er ontwormingsmiddel in de ontlasting zitten.  Dit kan voor sommige honden dodelijk zijn.
In mensenpoep kunnen restanten medicatie of drugs zitten wat kan leiden tot vergiftigingsverschijnselen van jouw viervoeter.
In de ontlasting van een vos kunnen vossenlintwormeitjes zitten. Je hond kan door te snuffelen aan de besmette ontlasting van de vos zelf ook besmet raken. Via de hond kun jij als mens ook ermee besmet raken wat bij mensen tot ernstige klachten kan leiden.

Het is een echter een grote misvatting dat wanneer een hond (mensen)poep eet, hij iets in z’n eten tekort komt. Allemaal verhalen van horen zeggen die op geen enkel (wetenschappelijk) onderzoek berusten!
–

Herken jij de uitwerpselen?

In de natuur liggen heel wat uitwerpselen van allerlei beesten die er wonen.
* Hertachtigen zijn planteneters en produceren strengen van eikelvormige keutels. Ze liggen meestal met enkele tientallen bijeen. De inhoud van de keutels is homogeen en bestaat uit zeer kleine plantenvezels.

Keutels Ree-Hert-Edelhert

* Uitwerpselen van wilde zwijnen kunnen zeer variabel zijn omdat het een echte alleseter is. Meestal zijn de uitwerpselen in klonten aan elkaar gekleefde bolvormige keutels.
* Konijnen en hazen laten typische, donkerbruine knikkervormige keutels achter op een hoopje. De keutels van een haas zijn iets groter dan die van het konijn en hebben een lichte druppelvorm. Dit in tegenstelling tot de keutel van het konijn die mooi rond is.

* Vossen gebruiken verhogingen in het landschap om hun drollen op te plaatsen zodat de concurrentie weet dat het gebied bezet is. De ene keer ligt het subtiel bovenop een molshoop midden op het pad. De andere keer misschien iets meer verscholen langs de rand van een bosje.
* Waar dassen wonen kun je ook zogenaamde ‘mestputjes’ , latrines, vinden. Dat zijn kuiltjes die dassen graven om in te poepen. Een poes doet dat ook, maar die maakt zo’n kuiltje weer netjes dicht, zodat je het niet kan ruiken. Dassen niet, die laten het juist open, zodat je het wèl kunt ruiken.

* Schotse Hooglanders eten verschillende grassoorten die vaak overdadig groeien in natuurterreinen zoals; pijpenstrootje, zwenkgras, struisgras en bochtige smele maar ook blauwe bosbes, veldzuring en brandnetel worden met smaak verorberd.Door dit gevarieerde voedsel zijn de uitwerpselen van Schotse Hooglanders vast van vorm, het zijn stevige keutels.
* Wilde paarden hebben zo’n groot leefgebied, dat ze niet in de buurt van mest hoeven te grazen. Bovendien hebben wilde paarden een sterk immuunsysteem dat ervoor zorgt dat de infectiedruk van wormen op een acceptabel niveau blijft. Toch moet je voorzichtig zijn om je hond de poep van wilde paarden te laten eten omdat deze veel parasieten kan bevatten waar de hond ziek van kan worden. Een paardenvijg van een paard dat wel ontwormd is met preparaten die “Organophisphorus” bevatten, zijn zeer giftig voor de hond.

Al die heerlijke geurtjes in de natuur van al die verschillende dieren zijn natuurlijk fantastisch, maar aan de buitenkant kun je niet zien welke parasieten, bacteriën en /of medicijnen erin zitten. Voelt je hond zich niet lekker na het eten ervan, gedraagt hij zich sloom en heeft hij last van diarree en krampen, raadpleeg dan onmiddellijk je dierenarts, want hij kan er uiteindelijk aan sterven.

The paradox of canine conspecific coprophagy
Een onderzoek naar dit onderwerp door onderzoekers van het Center for Companion Animal Health in California (USA) werd begin 2018 gepubliceerd onder de titel:“The paradox of canine conspecific coprophagy.” – A team of researchers from the Center for Companion Animal Health, University of California, Davis, tried to get to the bottom of this problem. Their findings were presented in their study report, titled, “The paradox of canine conspecific coprophagy.”  The study found no correlation of coprophagy (poop eating) with age, sex, age of separation from the mother, whether animals were neutered or spayed, type of food eaten, ease of housetraining, or any specific types of behavior such as barking, aggression, destructiveness, anxiety-related behavior or compulsive behaviors.

Een samenvatting van dit onderzoek kun je lezen in The Scientific American.