Wanneer kan ik met mijn pup beginnen met Canitrailen?
Een vraag die veel wordt gesteld in onze Facebook-groep is hoe oud je puppy moet zijn voordat je kunt beginnen met Canitrailen.
–
Het antwoord is; als de groeischijven eenmaal volgroeid zijn (minimaal 12 maanden oud).
Maar het genuanceerde antwoord is dat sluiting van de groeischijven afhankelijk is van het ras, de grootte van de hond, genetische aanleg en ook nog eens per hond verschillend is. Het is dus maatwerk…en ja dat maakt het voor jou als hondeneigenaar niet makkelijker op.
ONDERZOEK SLUITING GROEIPLATEN
In het onderzoek van Dirsko JF von Pfeil, Dr.med.vet, in Alaska Anchorage, Alaska, en Chalrles DeCamp, Dr. med. vet, op de DAVCVSMichigan State University uit juli 2009 kun je alles lezen over de groeiplaten:
“ Sluiting groeiplaat en bijdrage aan algemene groei
Bij honden vindt de meeste groei plaats tussen de leeftijd van 3 en 6 maanden. De meeste honden bereiken 90% van hun volwassen grootte aan het einde van 9 maanden. De meeste groeischijven sluiten tussen de leeftijd van 4 en 12 maanden, afhankelijk van de anatomische eigenschappen en het ras van de hond. Het is echter onze klinische indruk dat de groeischijven van sommige honden van grote rassen pas na een leeftijd van 15 tot 18 maanden sluiten. Tabel 2 toont het tijdsbestek van het sluiten van de groeiplaat aan de voor- en achterpoten van de gemiddelde hond van 25 tot 30 kg. Groeiplaten die een groot percentage bijdragen aan de totale axiale groei van de lange botten blijven langer open in vergelijking met kleinere botten (bijv. , carpus, tarsus). Het is algemeen aanvaard dat epifysaire sluiting eerder optreedt bij kleinere dieren.
Wanneer de functie van de groeischijven ernstig wordt aangetast, kan anatomische misvorming optreden. Directe trauma, voeding en hormonale en genetische ethologiën zijn klinisch belangrijk voor groeistoornissen.”
–
ONDERZOEK “WHAT’S THE LOGIC BEHIND NOT EXERCISING PUPPIES UNTIL GROWPLATES ARE CLOSED
Op 29 december 2019 publiceerde Dr. Darryl Millis het artikel “What is the logic behind not exercising puppies until the growth plates are closed” een artikel dat enorm goed ontvangen werd en direct wijdverspreid werd. Dit artikel is vertaalt door Carmen van de Kamp van Sporthond in Conditie en kun je vinden op haar website:
“ Al jaren is het zo dat fokkers, trainers en hondeneigenaren zeggen dat pups eigenlijk bijna niks mogen qua training en belasting tot de groeischijven gesloten zijn. Als orthopedisch specialist ben ik ook wel gevraagd om van 12 maanden oude honden röntgenfoto’s te maken om zekerheid te hebben dat de groeischijven al gesloten zijn.
Wat denkt de wetenschap over dit advies? Om te starten, wat is een groeischijf? De groeischijf, ook wel epifysairschijf genoemd, is de plaats waar de pijpbeenderen, de lange beenderen, van zoogdieren langer worden, deze zorgen dan ook voor het op lengte komen van het bot. In basis is dit hoe de hond groeit. Groei zorgt voor het op lengte komen van het bot en door het op lengte komen van het bot groeien de ledematen.
Het sluiten van de groeischijven is redelijk voorspelbaar qua leeftijd op basis van het formaat van de hond. Kleine rassen, toy, mini, hebben over het algemeen de groeischijven al gesloten met 6 tot 8 maanden oud, terwijl bij de grotere rassen ze open kunnen blijven tot 14 of 16 maanden. Onthoud wel, dat de meeste hoogtegroei al compleet is, voordat de groeischijven volledig gesloten zijn.
Natuurlijk gebeuren er ongelukken waarbij een groeischijf breekt, maar vaak zijn dit soort breuken gerelateerd aan trauma zoals een aanrijding met een auto, een sprong vanaf grote hoogte of omvergelopen worden door een andere hond. En ja het klopt dat dit soort trauma vaak resulteert in het te vroeg sluiten van de groeischijven waardoor de poot korter blijft en soms verandert het ook de hoekingen van die poot, dat is vooral als het een deel van het lichaam betreft waar 2 botten verantwoordelijk zijn voor de lengtegroei zoals in de voorpoot de radius en de ulna. Bij een breuk in een groeischijf in een van de voorpoten is het vaak in de ulna waardoor daar de groei stopt en de radius blijft dan doorgroeien. Alleen kan ik echt naar eer en geweten me niet een situatie voor de geest halen waarbij groeischijven vroegtijdig gesloten zijn door enkel beweging of normale krachttraining.
In Noorwegen is er een studie gedaan naar aan beweging gerelateerde risico factoren met betrekking tot de ontwikkeling van op röntgenfoto’s zichtbare heupdysplasie onder de rassen Newfoundlander, Labrador Retrievers, Leonbergers en Ierse Wolfshonden (Krontveit, et al. Am J Vet Res 2012;73:838-846 )
Het onderzoek wees uit dat er waarschijnlijk een toename in de aanwezigheid van heupdysplasie was bij pups die tussen de geboorte en de leeftijd van 3 maanden trappenliepen.
Een andere studie evalueerde de voeding, beweging en het gewicht als risicofactoren voor heupdysplasie en elleboogdysplasie bij Labrador Retrievers (Sallander et al, J Nutr 2006, 136:2050S-2052S ). Vrij voer (ad libitum) ter beschikking was zeer duidelijk geassocieerd met de gewrichtsafwijkingen, ook al was het maar een kleine testgroep waar gebruik van is gemaakt tijdens dit onderzoek.
Het belangrijkste hierin is dat de pups vrij zijn van heup- en elleboogdysplasie en ook vrij van de genetische aanleg voor afwijkingen als OCD.
Rennen achter ballen en stokken gegooid door de eigenaar is ook vastgesteld als een van de hogere risico factoren. Slater et al (Am J Vet Res.1992, 53:2119-24 ) stelde ook vast dat abrupte bewegingen, zoals ontstaan bij zaken als achter een bal of een stok die door de eigenaar gegooid wordt aanrennen, een grotere kans geeft op het ontwikkelen van OCD. Een afwijking die vooral voorkomt bij grote tot extreem grote rassen en die resulteert in verdikt kraakbeen in de gewrichten zoals het schoudergewricht, in een zwakker deel van het kraakbeen kan dit dan afbreken wat problemen en pijn geeft in het gewricht. Er wordt ook gesproken over trauma, zoals springen (landen), waardoor het bot onder het kraakbeen aangetast kan worden wat uiteindelijk ook in een verdikt kraakbeen kan eindigen waardoor dezelfde problemen, het afbreken van een stuk van het zwakkere kraakbeen, kan ontstaan. Maar, het ras, de genetische eigenschappen en het voer lijken een grotere bijdrage te leveren aan het ontstaan van OCD dan belasting van de gewrichten.
Bovenstaande geeft daarmee aan dat abrupte bewegingen en bewegingen met een grotere krachtsexplosie misschien risicofactoren zijn voor sommige gewrichtsaandoeningen. Neem met betrekking tot bovenstaande onderzoeken wel mee dat er bij geen van de studies volledig rekening is gehouden met de genetische component op het gebied van gewrichtsaandoeningen van de honden. Daarnaast is er al redelijk goed onderbouwd bewijs dat als een pup overgewicht heeft de kans op een gewrichtsafwijking daardoor ook al groter wordt.
Maar wat met betrekking tot gewone beweging, normale beweging?
Normale beweging zet druk op het kraakbeen in een gewricht, het gewricht wordt daardoor geconditioneerd om de druk, stress, die opgebouwd wordt te kunnen verwerken. Lichte tot gemiddelde inspanning zoals rennen van de honden kan daardoor aanpassing van het gewricht stimuleren.
De meeste studies die een gemiddelde inspanning met normale bewegingsbelasting (lopend en rennend) tonen geen schade aan het gewrichtskraakbeen. Hierbij wordt er wel vanuit gegaan dat er geen abnormale biomechanische krachten op de gewrichten werken zoals heupdysplasie, elleboogdysplasie of gescheurde kruisbanden, want beweging veroorzaakt wel een versnelde ontwikkeling van artrose in afwijkende gewrichten. “
TOT SLOT
Op basis van beide zeer interessante onderzoeken en alle reeds bekende theorieën kun je stellen dat:
a. Het rechtlijnig bewegen van je pup bevorderlijk is voor het ontwikkelen van gezond sterk kraakbeen en een verfijnd zenuwstelsel.
b. Niet bewegen is voor de ontwikkeling van het kraakbeen van je pup funest.
c. De kwaliteit van het kraakbeen wordt juist slechter zodra je pup teveel kracht moet zetten en te lange afstanden aflegt.
d. Laat je pup geen abrupte bewegingen en explosieve activiteiten doen tijdens de maanden dat de botstructuur zich ontwikkeld (zie bovenstaand schema). Denk hierbij aan het gooien van een bal en stokken waarbij je pup allerlei doldwaze sprongen maakt om de bal of tak te kunnen vangen, of vol op de rem moet omdat hij te snel komt aanlopen om de stok op te kunnen pakken. Onderschat ook niet het ongecontroleerd stoeien en over elkaar heen buitelen in hondenlosloopgebieden. Mijn hond raakte eerder geblesseerd door die stoeipartijen als door het samen op een rustige draf hardlopen in de natuur.
Het is aan jou als baas de taak om je pup goed te begeleiden, voldoende beweging aan te bieden (niet teveel maar ook niet te weinig) en vooral om je gezonde verstand te gebruiken. Vind je het lastig om in te schatten wat je op welke leeftijd kan, wees dan gewoon voorzichtig en houd je aan het onderstaande schema die is gebaseerd op het gemiddelde zoals ik die heb geformuleerd in een eerder verschenen blog: https://canitrail.nl/2018/08/25/belastbaarheid-hond/
Gemiddeld kun je stellen dat de groeifase voorbij is volgens onderstaand schema:
☞ Bij kleine rassen (tot 10 kg)
10 – 12 maanden
☞ Bij middelgrote rassen (11 – 25 kg) – <50 cm
12 – 15 maanden.
☞ Bij grote rassen ( vanaf 25kg ) > 50 cm
15 – 24 maanden
KLAAR OM TE BEGINNEN?
Zijn jullie zover om te beginnen dan is het natuurlijk fijn om goed op weg geholpen te worden met een aantal nuttige tips. Canitrail Trailrunners is een community in het Verenigd Koninkrijk waar je allerlei basisinformatie kunt vinden over het canicrossen. Veel van de basistechnieken van de canitrailsport liggen in dezelfde lijn als die van canicross met dien verstande dat de hond vanwege het endurance karakter van het canitrailen niet verplicht is om fanatiek te trekken.
Absoluut een aanrader is hun webinar over de basis van het canicrossen, uitleg over de materialen en waar je op moet letten bij het aanschaffen ervan, de looptechniek die significant anders is als bij het hardlopen zonder je hond en een voorbeeld van een efficiënte warming up.
Ben je zover om te beginnen met Canitrailen en ben je zelf ook nog niet een getrainde hardloper, dan is het 12 weken beginnersschema op de website van Canicross Trailrunners een mooie manier om te beginnen
Veel plezier op de Canitrails:)