DE SNUFFELTRAIL 

Tijdens de warmere zomerperiode van het jaar zie je mij en mijn hond Quasar minder hardlopen om oververhitting te voorkomen.  Om te voorkomen dat hij te weinig beweging krijgt en zich misschien zou gaan vervelen heb ik de “Snuffeltrail” doelbewust in onze trainingen geïntroduceerd. Dankzij onze Snuffeltrails heb ik zijn zelfvertrouwen zien groeien en is ook onze onderlinge band sterker geworden. Ten tijde van de loopsheid van mijn andere hond kan hij tijdens onze Snuffeltrails echt z’n koppie en stress-emmertje helemaal leegmaken.

Voldoende beweging voor een mentaal en fysiek gezonde hond
Een hond heeft dagelijks voldoende beweging nodig om gezond en gelukkig te zijn. Krijgt hij te weinig fysieke beweging en wordt hij ook mentaal niet uitgedaagd dan kan de hond uit verveling of frustratie het hele huis overhoop halen, de meubels vernielen of dwangmatig aan z’n poot likken/ bijten. Een hond die zijn energie niet kwijt kan, voelt zich ongelukkig.

Voldoende beweging is belangrijk voor alle leeftijden wat leidt tot een gezond, sterk en belastbaar bewegingsapparaat. De dosering van beweging en de mate van belastbaarheid in de groeifase van pup naar volwassen hond, is een belangrijke factor in de ontwikkeling van een gezond bewegingsapparaat van de hond. In deze fase moeten groei en belasting met elkaar in balans zijn.
Maar ook voor de ouder wordende hond is beweging belangrijk . Een (oudere) hond die te weinig beweegt verliest de kracht en soepelheid van zijn bewegingsapparaat.

Het belangrijkste orgaan van de hond: DE NEUS
Honden nemen de wereld op een totaal andere manier waar als dat wij mensen dat doen. De mens leert de wereld kennen vooral door wat we zien en horen. Voor honden daarentegen bestaat de wereld voornamelijk uit geur. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat de neus het belangrijkste meest gevoelige orgaan van de hond is. Een hond kan 100.000 keer beter kan ruiken dan de mens!

In zijn neus zitten tussen de 125 en 300 miljoen reukcellen. De mens heeft slechts 5 miljoen reukcellen. Er zijn wel 1000 verschillende geurreceptorgenen bekend bij de hond (vergeleken met ongeveer 350 bij de mens). Door het uitgebreide assortiment aan geurreceptoren van de hond, ruiken wij mensen erwtensoep, maar een hond ruikt alle afzonderlijke ingrediënten!
Het is belangrijk dat je je dus bewust bent van het feit dat geur ontzettend belangrijk is voor je hond.

Snuffelen is een mentale uitdaging
Een hond die de tijd krijgt om te kunnen snuffelen vertoont in feite gewoon natuurlijk hondengedrag. Vooral het geven van voldoende tijd om de geur in z’n geheel op te kunnen nemen is daarbij van groot belang en heeft een enorm positieve invloed op het welzijn van je hond. Honden kunnen stereo ruiken, door de verschillen in de rechter en linker neusholte, en hebben de tijd nodig om alle differentiaties aan geuren in zich op te nemen en te verwerken in hun hersenen.  Het gedeelte van de hersenen dat zich bezighoudt met geur is bij honden 10% van de hersenen, terwijl dit bij mensen slechts 1% van de hersenen is.

Henriette Jordens schrijft op haar website over de vele voordelen van het ‘snuffelen’ voor de hond:
“Snuffelen stimuleert de hersenen, het laat de hond nadenken en bedenken over wat hij ruikt, en onderzoeken waar de geur vandaan komt. Daarmee is het een geweldige mentale uitdaging. Dit is minstens net zo belangrijk als fysieke uitdaging.”

Monique Bladder, hondengedrag specialiste, legt op haar website uit waarom snuffelen zo’n grote invloed heeft op het gedrag van de hond.  “Ruiken, snuffelen is voor de hond de belangrijkste manier om informatie te verzamelen over zijn omgeving. En die informatie bepaalt voor een deel zijn gedrag….. Als eigenaren ontnemen we onze hond vaak de kans om die informatie op te doen. Omdat we snel ergens moeten zijn en dus de tijd niet hebben om te blijven staan. Of omdat we vinden dat de hond niet mag snuffelen “omdat hij dan de leiding heeft”. Of gewoon omdat we het irritant vinden. We laten de hond “volgen”, lokken hem mee of in het slechtste geval trekken we hem mee… Voor alle honden, maar zeker voor reactieve honden, is het erg belangrijk dat ze kunnen snuffelen en op die manier informatie kunnen verzamelen over hun omgeving. Daardoor kunnen ze een betere afweging maken en zullen ze minder snel explosief reageren. Omdat ze beter kunnen bepalen of het echt een bedreiging is of niet. Je kunt als eigenaar de keuze maken om je hond tijdens een wandeling wat vaker informatie te laten verzamelen.”

Waarom De Snuffeltrail
Het is belangrijk dat je hond de ruimte en tijd krijgt om geuren voldoende te kunnen onderzoeken. Daardoor leert de hond de wereld om zich heen beter begrijpen en neemt z’n zelfvertrouwen toe. Door je hond te laten snuffelen, en vooral ook ‘uit te laten snuffelen’ kan hij ontspannen en z’n zogeheten “stress-emmertje” leeg maken. Sommige honden moeten echt weer opnieuw leren snuffelen omdat ze altijd worden meegetrokken.

Tijdens de Snuffeltrail word je uitgenodigd om meer mee te gaan in de wereld van je hond door hem ruim de gelegenheid te geven om te snuffelen. Hierdoor krijgt hij voldoende tijd om in alle rust alle informatie in zich op te snuiven, om alles op zich in te laten werken en alle tijd heeft om de geur via de receptoren in de hersenen te laten komen. Als de hond de mogelijkheid krijgt om genoeg te snuffelen, geeft dat de hond een voldaan gevoel. Het voldane gevoel zorgt ervoor dat je hond na de Snuffeltrail in een rustige ontspannen gemoedstoestand verkeert.

De Snuffeltrail is een uitnodiging om mee te gaan in de wereld van je hond !
– De Snuffeltrail is een wandeling voor jonge honden, senior honden, honden die terugkomen van een blessure …eigenlijk alle honden.
– Afhankelijk van de leeftijd en fysieke getraindheid van je hond kies je voor een 30 minuten of 60 minuten Snuffeltrail.
– Kies een rustige plek waar jullie ongestoord kunnen wandelen. Dat kan in de natuur zijn, een park of gewoon bij jullie in de buurt.
– Honden dragen een harnas die hun niet in hun bewegingen belemmerd aan een lange lijn; liefst een lichte biothane lijn van 5 of 10 meter .
– Tijdens de Snuffeltrail ben je gericht op het observeren van je hond en volg je volledig het tempo van je hond; je trekt je hond niet mee omdat je ‘verder wil’.

Het kan zijn dat je hond wel 5 tot 10 minuten op 1 plekje blijft “hangen”. Tijdens jullie Snuffeltrail is dat geen enkel probleem. Stel zelf dus ook je verwachtingen bij, want het kan zijn dat je 1 km in ruim 30 minuten doet. Zet je telefoon uit, houd je aandacht bij je hond en neem zelf ook alle tijd…niets hoeft, alles mag.

Veel mensen voelen zich na een Snuffeltrail net zo opgefrist en “Zen” als de hond zelf.

De begeleidde Snuffeltrail
Het lijkt je erg leuk om dit samen met je hond te doen, maar je weet niet precies hoe je dit het beste kunt doen. Of waar je op moet letten om deze wandeling tot een succes te maken voor jou en je hond.  Ik begeleid hond en baasje, laat ze kennis maken met de geheimen van De Snuffeltrail en vertel onderweg waar jullie specifiek als team op moeten letten.  Ik heb altijd leenharnassen en lange biothane lijnen bij me voor het geval jullie zelf nog geen materiaal hebben. Zelf wat lekkere voertjes meenemen kan helpen om bij sommige lastige momenten je hond te begeleiden.

Mocht je zelf niet in de gelegenheid zijn om met je hond samen een Snuffeltrail te doen, maar wil je je hond wel een bijzondere wandeling cadeau doen?
Dat kan…Ik haal je hond op en ga met hem of haar op Snuffeltrail-avontuur bij jullie in de buurt lopen, mits jullie binnen een reisafstand van 20 minuten vanaf postcode 6891 wonen.

We lopen o.a. in het gebied bij Kasteel Rozendaal, Beekhuizerbossen Velp, Landgoed Heuven Rheden en Middachterbossen bij De Steeg.
Wil je in een ander gebied bij jullie in de buurt lopen mits dit niet verder rijden is als 30 minuten vanaf de postcode 6891, dan worden er extra reiskosten in rekening gebracht.
d

Boeken Snuffeltrail 30 minuten of 60 minuten
Stuur een mailtje naar canitrailnl@gmail.com om een leerzame en heel persoonlijke Snuffeltrail van 30 minuten of 60 minuten in te plannen.

Kosten Snuffeltrail hond en baas:
30 minuten: €15,00
60 minuten: €25,00
Prijzen zijn inclusief BTW exclusief eventuele extra reiskosten

Kosten Snuffeltrail-cadeau voor de hond:
30 minuten: €25,00
60 minuten: €35,00
Prijzen zijn inclusief BTW exclusief eventuele extra reiskosten

Een impressie van een van onze Snuffeltrails:)

Canicross (korte afstanden hardlopen met je hond op sprint snelheid) en Canitrail (lange afstanden hardlopen met je hond op duurloop tempo) wordt steeds populairder – hier lees je hoe je dat veilig en verantwoord kunt doen.

Door de lockdowns en de beperking van het menselijke fysieke contact is de vraag naar gezelschapsdieren enorm toegenomen. Vele gezinnen besloten tijdens de coronacrisis een huisdier aan te schaffen. Huisdieren geven steun en troost aan hun eigenaren in moeilijke tijden en door de coronacrisis kan er meer tijd met het huisdier worden doorgebracht. Vooral honden en katten hebben tijdens de pandemie voor de stijgende trend gezorgd: bijna 25% van de huishoudens heeft een kat en nog net geen 20% een hond. De hondenpopulatie is inmiddels gestegen naar 1,9 miljoen.
c

Hardlopen met de hond wordt steeds populairder en is tevens een goede manier om mens en hond in goede conditie te brengen en houden. Om op een veilige en vooral verantwoorde manier met je hond te hardlopen zijn er een aantal tips die we startende canicrossers en canitrailers willen meegeven.

De juiste uitrusting

Overweeg je om samen met je hond te gaan hardlopen, of misschien doe je dat al maar weet je niet zeker of je de juiste uitrusting daarvoor hebt, dan zijn er een paar dingen waar je absoluut op moet letten om ervoor te zorgen dat je hond zich vrij kan bewegen.
1

1.Het hondentuig/ harnas – bij voorkeur kiezen voor een specifiek sporttuig of tenminste een die ontworpen is om niet de loopbeweging van je hond te beperken. Hardlopen met een halsband om is niet wenselijk, want bij 91% van de honden met nekletsel is er een direct verband gevonden met het trekken aan de lijn. Nekletsel kan variëren tussen blauwe plekke en hoofdpijn tot een whiplash, een beschadigde luchtpijp of strottenhoofd of zelfs gebroken wervels. Bedenk dat een onverwachte ruk aan de lijn maar één keer hoeft te gebeuren en je hond kan ernstig nekletsel oplopen.

Wat de anatomie van de hond betreft, dienen de schouders van de hond bij een harnas vrij te zijn om de loopbeweging volledig te kunnen uitvoeren. Met andere woorden, wanneer de schouder van je hond naar voren en naar achteren zwaait, zorg er dan voor dat de schouder op geen enkele manier wordt beperkt (stel je voor dat je probeert in een lange, strakke rok te rennen of dat je armen aan de bovenkant van de schouder vast worden gehouden met een te strak elastiek) Dus elk harnas moet volledige bewegingsvrijheid toestaan ​​en niet over de schouders lopen.

1

Omdat er zoveel verschillende vormen en rassen van honden zijn, is het belangrijk om het juiste harnas te vinden die bij jouw hond past bij de activiteit die jullie samen willen gaan doen. Net als een paar juiste hardloopschoenen is ook dit echt maatwerk. Daarbij zijn er een aantal belangrijke criteria waar je op moet letten bij de aanschaf van een harnas:
a. De voorkant van het harnas mag niet boven het borstbeen uitkomen om te voorkomen dat de keel van de hond wordt dichtgeknepen
b. De schouderbladen moeten vrij zijn zodat de hond de loopbeweging volledig en vrij kan maken
c. Tussen oksel en harnas moet voldoende ruimte zijn voor drie tot vier vingers. Is de ruimte te klein dan schuurt het harnas in de oksels.
d. De achterste band mag niet voorbij de laatste rib komen, omdat het harnas anders in de maagstreek duwt.
e. De achterste banden waar de lus aan vastzit mogen bij een trektuig niet voorbij de staartaanzet komen.

Ga je hardlopen met een sterk trekkende hond dan gebruik je een ander type harnas als bij een hond die graag naast je blijft lopen. Bij een sterk trekkende hond moet de trekkracht die vrijkomt gelijk verdeeld worden over het hele lichaam om blessures en overbelasting bij de hond te voorkomen. Daarvoor zijn speciale trekharnassen op de markt. Bij een hond die graag naast je loopt of nauwelijks trekt is een zogeheten H-type harnas ideaal.

Bij het passen van een specifiek trektuig is het belangrijk om deze volledig uit te rekken om precies te kunnen zien hoe de banden op bovengenoemde punten zitten. Prijzen van harnassen varieerden tussen de €25,00 en €90,00.
c
1

2. De heupgordel voor de mens – sommige heupgordels zien eruit als klimgordels, met riemen om de benen om te voorkomen dat de heupgordel gaat schuiven. De heupgordels voor canicross en canitrail zijn speciaal ontworpen om de trekkracht van je hond te verdelen over de heupen en billen om zo min mogelijk de onderrug te belasten.

1
Doordat je zo de handen vrij hebt kun je ook meer op een natuurlijke manier de hardloopbeweging maken. Het vasthouden van de lijn in de hand kan net als het vasthouden van een telefoon of waterflesje in de hand voor blessures zorgen. Als je hardloopt is het belangrijk om je gewicht gelijk te verdelen in een optimale balans tussen links en recht voor een soepele loop. Als je iets in de hand houdt veroorzaakt dat een asymmetrie in je loopstijl, waardoor bepaalde spieren gaan compenseren met een vergrote kans op verrekkingen en overbelastingen.

Ook in het type heupgordels zijn er verschillende stijlen beschikbaar waarbij de keuze wordt bepaald door persoonlijke voorkeur en behoefte. De prijzen beginnen bij ongeveer €35,00 tot en met €80,00.

3.De verende lijn – tot slot is er een verende bungee lijn die mens en hond met elkaar verbindt in diverse lengtes en zwaartes. Deze geheel of gedeeltelijk elastische lijn heeft als doel om de kracht van het trekken van je hond te absorberen om daardoor beiden te beschermen tegen mogelijke verwondingen veroorzaakt door een plotselinge toename of afname van de snelheid.

De meest gebruikelijke lengte is 1,5 meter; in uitgetrokken toestand 2 meter. Loopt je hond meer naast je dan is een lijn van 1,5 meter te lang. De kans om over zo’n loshangende lijn te vallen is dan veel groter of de neiging om de lijn dan maar in de hand te houden gaat dan weer ten koste van je loopstijl. Een kortere lijn van bijvoorbeeld 1 meter zal dan veel veiliger zijn. Ook zijn er lichtgewicht verende lijnen in de handel speciaal gemaakt voor de kleinere honden.

Verende lijnen, oftewel bungee-lijnen, beginnen vanaf ongeveer €20,00.

Leeftijd, tempo en duur van de runs

We weten allemaal wel een beetje over hoe we op een verantwoorde en veilige manier kunnen hardlopen, maar waar moeten we nu op letten als we onze honden meenemen?

1.Begin niet op een te jonge leeftijd
Jullie hebben alle basismaterialen in huis en willen zo ontzettend graag beginnen, maar vanaf welke leeftijd kun je je hond meenemen met het hardlopen?
c
Hardlopen is voor de hond een rechtlijnige beweging zonder al te vreemde abrupte bewegingen en is dan ook een van de minst blessuregevoelige hondensporten. Het gooien van ballen is voor de opgroeiende hond een groter risico op blessures. Als je te vroeg begint met samen hardlopen kan het nog niet uitgegroeide bottenstelsel zeker schade toegebracht worden. Als de groeischijven van je hond dicht en volgroeid zijn, kun je beginnen met hardlopen. Wanneer dat precies is is afhankelijk van de grootte van je hond, het ras, de genetische aanleg, de mentale bereidheid en dus ook nu weer heel persoonlijk.
c
Afhankelijk van de grootte van de hond kun je stellen dat de groeifase voorbij is volgens onderstaand schema:
a. Kleine rassen tot 10kg = 10-12 maanden
b. Middelgrote rassen tussen 11 – 25 kg = 12-15 maanden
c. Grote rassen vanaf circa 25kg = 15-24 maanden

Mocht je het zeker willen weten of de groeischijven klaar zijn voor het samen hardlopen, ga dan bij je dierenarts langs voor een röntgenfoto en/ of bij de osteopaat langs voor advies.
1

2.Houdt je hond in de gaten op tekenen van vermoeidheid.
Als je net met je hond hardloopt, moet je de afstanden en tijd langzaam opbouwen. Het kan geen kwaad om samen te beginnen met een reguliere start-tot-run opbouw van niets tot 5km. Als je dit eenmaal hebt bereikt en verder of sneller wilt gaan, zijn er bepaalde dingen waar je op moet letten om er zeker van te zijn dat je niet over de grenzen van je hond gaat.

De signalen waarbij je hond aangeeft dat hij te vermoeid raakt zijn :
* Rusteloosheid
* Overmatig hijgen
* Langzamer bewegen
* Coördinatie wordt minder
* Onderweg niet willen bewegen of achter je gaan lopen
* De neiging hebben om te willen gaan liggen
* Er komen wallen onder de ogen
* De staart en oren zakken in hoogte
* Kan bijterig worden ( in de lijn of enkels)
* Stijfheid bij het bewegen

Als je een van bovenstaande signalen ziet, doe dan meteen een stap achteruit of stop onmiddellijk met jullie training. Ga direct wandelen of las een pauze in. Verminder jullie afstanden en / of snelheid en werk terug totdat je hond zich weer op zijn gemak voelt om je bij te houden.
1

3.Houdt je hond in de gaten op tekenen van een zonnesteek.
Veel van de tekenen van vermoeidheid kunnen ook worden waargenomen als je met je hond bij ongeschikte te hoge temperaturen gaat hardlopen. De meest voorkomende is als je hond het te warm krijgt.
1
Honden kunnen niet zweten om hun warmte kwijt te raken zoals wij mensen. Daarvoor in de plaats gaan ze hijgen om hun lichaamstemperatuur op orde te houden. Als de temperatuur en luchtvochtigheid stijgt, kan je hond niet meer afkoelen door alleen maar te hijgen. Dit leidt tot een verhoogd risico op een zonnesteek bij honden.  Een zonnesteek is levensbedreigend voor een hond en hoewel we misschien genieten van een zonnige zomerdag, heeft je hond daar veel meer moeite mee.

Sommige honden lopen vanwege hun fysieke kenmerken meer risico op een zonnesteek. Te denken valt dan aan bijvoorbeeld de rassen met een platte snuit omdat ze minder effectief kunnen hijgen. Maar ook honden met ‘dikke dubbele jassen’ zoals de chow-chow en golden retriever hebben last van hun thermische jas waardoor ze hun hitte moeilijk kwijt kunnen. Ook de zware honden en de honden met overgewicht hebben een verhoogd risico op een zonnesteek.

Let naast de bovenstaande tekenen van vermoeidheid ook op de volgende signalen:
* Constant, luidruchtig en te snel hijgen
* Overmatige speekselvloed en dik plakkerig speeksel
* Verdrietige vochtige starende ogen
* Rood of heel lichtroze (in plaats van gezond roze) tandvlees
* Onvast op de benen
* Met de buik volledig op de grond willen liggen
* Diarree, braken of niet meer eten
1

Als je vermoedt dat je hond aan een zonnesteek lijdt, moet je meteen naar een dierenarts gaan. De snelste manieren om je hond af te laten koelen totdat je naar de dierenarts kunt gaan, zijn:
–  afkoelen met lauw water onder de oksels en onder de pootjes
–  bewegende koele lucht
–  in de schaduw leggen
c
LET OP: Bedek je hond nooit met natte handdoeken want deze werken juist als een thermische jas waardoor je hond de warmte juist nog meer vasthoudt. Laat je hond niet teveel drinken ineens of te koud water; in plaats daarvan kleine hoeveelheden lauw water aanbieden. Van te veel en te koud water drinken kan een hond maagproblemen en diaree krijgen.

Bij temperaturen boven de 15-18 graden heb je altijd extra drinkwater mee voor jezelf en je hond als er geen schone waterbronnen beschikbaar zijn langs jullie route. Ook pas je je route aan en vermijd je zand en asfalt dat door het directe zonlicht kan oplopen tot wel 80 graden. Ga niet midden op de dag als de zon op z’n heetst is lopen en pas de afstand aan.

1

4.Houdt rekening met de omgeving
Als je voornamelijk op onverharde paden, trails, loopt, zul je je ervan bewust zijn dat de impact op je gewrichten heel anders is als het hardlopen op asfalt.  Wij mensen kunnen ervoor kiezen om op asfalt hardloopschoenen aan te trekken met meer demping. Maar je hond kan niet overschakelen op schoenen met meer demping.
1
De poten van je hond bestaan uit voetzool kussens met eelt, nagel en haren. De poten van de hond dienen als schokdemper om gewrichten en de botten te beschermen tegen (zware) impact.
De mens wikkelt zijn voet af tijdens het lopen en gebruikt zo de gehele voet, van hak tot en met teen. De hond gebruikt voornamelijk de voorvoet, je zou kunnen zeggen dat de hond eigenlijk op zijn tenen staat.
De poten van de hond maken het mogelijk om op verschillende soorten ondergrond in verschillende omstandigheden goed te kunnen lopen, bijvoorbeeld een ruwe ondergrond. De voetzooltjes beschermen de diepere onderliggende weefsels tegen beschadigingen.

Als je korte stukken over wegen of trottoirs moet rennen, kan dit prima zijn voor je hond, hoewel ze het misschien saaier vinden dan de onverharde bospaden, single tracks.

Houd er echter rekening mee dat de kussentjes van honden last kunnen hebben van te veel rennen op harde oppervlakken, vooral als ze ook hard trekken. Honden ontwikkelen ook artritis, net als wij, en dus, hoewel het prima is met mate, moet het hardlopen op wegen en trottoirs worden beperkt, vooral voor zwaardere rassen, om gewrichtsproblemen op latere leeftijd te helpen voorkomen.

Tot Slot

Hardlopen met je hond, Canicrossen en Canitrailen, is ontzettend leuk, gezellig en vooral heel erg verslavend. Het is geschikt voor alle honden, waarbij jullie ambitie is afgestemd op de mogelijkheden en het enthousiasme van je hond. Door het juiste basismateriaal en door goed naar de signalen van je hond te luisteren kunnen jullie samen een leven lang van heel veel kilometers genieten in goede gezondheid.

NB. Dit artikel is een vrije vertaling met persoonlijke aanvullingen op het artikel van K9 over het hardlopen met je hond in het Trailrunning Magazine.

Foto’s van materialen zijn met toestemming van Run with Pride – dog sport equipment van de website gekopieerd en in dit artikel gedeeld.

Een vraag die veel wordt gesteld in onze Facebook-groep is hoe oud je puppy moet zijn voordat je kunt beginnen met Canitrailen.
–
Het antwoord is; als de groeischijven eenmaal volgroeid zijn (minimaal 12 maanden oud).
Maar het genuanceerde antwoord is dat sluiting van de groeischijven afhankelijk is van het ras, de grootte van de hond, genetische aanleg en ook nog eens per hond verschillend is. Het is dus maatwerk…en ja dat maakt het voor jou als hondeneigenaar niet makkelijker op.

ONDERZOEK SLUITING GROEIPLATEN
In het onderzoek van Dirsko JF von Pfeil, Dr.med.vet, in Alaska Anchorage, Alaska, en Chalrles DeCamp, Dr. med. vet,  op de DAVCVSMichigan State University uit juli 2009 kun je alles lezen over de groeiplaten:

“ Sluiting groeiplaat en bijdrage aan algemene groei

Bij honden vindt de meeste groei plaats tussen de leeftijd van 3 en 6 maanden. De meeste honden bereiken 90% van hun volwassen grootte aan het einde van 9 maanden. De meeste groeischijven sluiten tussen de leeftijd van 4 en 12 maanden, afhankelijk van de anatomische eigenschappen en het ras van de hond. Het is echter onze klinische indruk dat de groeischijven van sommige honden van grote rassen pas na een leeftijd van 15 tot 18 maanden sluiten. Tabel 2 toont het tijdsbestek van het sluiten van de groeiplaat aan de voor- en achterpoten van de gemiddelde hond van 25 tot 30 kg. Groeiplaten die een groot percentage bijdragen aan de totale axiale groei van de lange botten blijven langer open in vergelijking met kleinere botten (bijv. , carpus, tarsus). Het is algemeen aanvaard dat epifysaire sluiting eerder optreedt bij kleinere dieren.

Wanneer de functie van de groeischijven ernstig wordt aangetast, kan anatomische misvorming optreden. Directe trauma, voeding en hormonale en genetische ethologiën zijn klinisch belangrijk voor groeistoornissen.”

http://vetfolio-vetstreet.s3.amazonaws.com/mmah/48/37155337d24e34963af2fc8e4cdce3/filePV0709_Von-Pfeil_P1.pdf?fbclid=IwAR1HkYo55bGk4QAp6gUm5z4Gj1Z6gA-E_uwm0j5gSiwEAcuhDnUmnN2dF1k

–

ONDERZOEK “WHAT’S THE LOGIC BEHIND NOT EXERCISING PUPPIES UNTIL GROWPLATES ARE CLOSED
Op 29 december 2019 publiceerde Dr. Darryl Millis het artikel “What is the logic behind not exercising puppies until the growth plates are closed” een artikel dat enorm goed ontvangen werd en direct wijdverspreid werd. Dit artikel is vertaalt door Carmen van de Kamp van Sporthond in Conditie en kun je vinden op haar website:

https://www.sporthondinconditie.com/blog/46-pups-beweging-in-de-periode-dat-de-groeischijven-nog-niet-gesloten-zijn

“ Al jaren is het zo dat fokkers, trainers en hondeneigenaren zeggen dat pups eigenlijk bijna niks mogen qua training en belasting tot de groeischijven gesloten zijn. Als orthopedisch specialist ben ik ook wel gevraagd om van 12 maanden oude honden röntgenfoto’s te maken om zekerheid te hebben dat de groeischijven al gesloten zijn.

Wat denkt de wetenschap over dit advies? Om te starten, wat is een groeischijf? De groeischijf, ook wel epifysairschijf genoemd, is de plaats waar de pijpbeenderen, de lange beenderen, van zoogdieren langer worden, deze zorgen dan ook voor het op lengte komen van het bot. In basis is dit hoe de hond groeit. Groei zorgt voor het op lengte komen van het bot en door het op lengte komen van het bot groeien de ledematen.

Het sluiten van de groeischijven is redelijk voorspelbaar qua leeftijd op basis van het formaat van de hond. Kleine rassen, toy, mini, hebben over het algemeen de groeischijven al gesloten met 6 tot 8 maanden oud, terwijl bij de grotere rassen ze open kunnen blijven tot 14 of 16 maanden. Onthoud wel, dat de meeste hoogtegroei al compleet is, voordat de groeischijven volledig gesloten zijn. 

Natuurlijk gebeuren er ongelukken waarbij een groeischijf breekt, maar vaak zijn dit soort breuken gerelateerd aan trauma zoals een aanrijding met een auto, een sprong vanaf grote hoogte of omvergelopen worden door een andere hond. En ja het klopt dat dit soort trauma vaak resulteert in het te vroeg sluiten van de groeischijven waardoor de poot korter blijft en soms verandert het ook de hoekingen van die poot, dat is vooral als het een deel van het lichaam betreft waar 2 botten verantwoordelijk zijn voor de lengtegroei zoals in de voorpoot de radius en de ulna. Bij een breuk in een groeischijf in een van de voorpoten is het vaak in de ulna waardoor daar de groei stopt en de radius blijft dan doorgroeien. Alleen kan ik echt naar eer en geweten me niet een situatie voor de geest halen waarbij groeischijven vroegtijdig gesloten zijn door enkel beweging of normale krachttraining.
 

In Noorwegen is er een studie gedaan naar aan beweging gerelateerde risico factoren met betrekking tot de ontwikkeling van op röntgenfoto’s zichtbare heupdysplasie onder de rassen Newfoundlander, Labrador Retrievers, Leonbergers en Ierse Wolfshonden (Krontveit, et al. Am J Vet Res 2012;73:838-846 )

Het onderzoek wees uit dat er waarschijnlijk een toename in de aanwezigheid van heupdysplasie was bij pups die tussen de geboorte en de leeftijd van 3 maanden trappenliepen. 

Een andere studie evalueerde de voeding, beweging en het gewicht als risicofactoren voor heupdysplasie en elleboogdysplasie bij Labrador Retrievers  (Sallander et al, J Nutr 2006, 136:2050S-2052S ). Vrij voer (ad libitum) ter beschikking was zeer duidelijk geassocieerd met de gewrichtsafwijkingen, ook al was het maar een kleine testgroep waar gebruik van is gemaakt tijdens dit onderzoek.

Het belangrijkste hierin is dat de pups vrij zijn van heup- en elleboogdysplasie en ook vrij van de genetische aanleg voor afwijkingen als OCD. 

Rennen achter ballen en stokken gegooid door de eigenaar is ook vastgesteld als een van de hogere risico factoren. Slater et al (Am J Vet Res.1992, 53:2119-24  ) stelde ook vast dat abrupte bewegingen, zoals ontstaan bij zaken als achter een bal of een stok die door de eigenaar gegooid wordt aanrennen, een grotere kans geeft op het ontwikkelen van OCD. Een afwijking die vooral voorkomt bij grote tot extreem grote rassen en die resulteert in verdikt kraakbeen in de gewrichten zoals het schoudergewricht, in een zwakker deel van het kraakbeen kan dit dan afbreken wat problemen en pijn geeft in het gewricht. Er wordt ook gesproken over trauma, zoals springen (landen), waardoor het bot onder het kraakbeen aangetast kan worden wat uiteindelijk ook in een verdikt kraakbeen kan eindigen waardoor dezelfde problemen, het afbreken van een stuk van het zwakkere kraakbeen, kan ontstaan. Maar, het ras, de genetische eigenschappen en het voer lijken een grotere bijdrage te leveren aan het ontstaan van OCD dan belasting van de gewrichten. 

Bovenstaande geeft daarmee aan dat abrupte bewegingen en bewegingen met een grotere krachtsexplosie misschien risicofactoren zijn voor sommige gewrichtsaandoeningen. Neem met betrekking tot bovenstaande onderzoeken wel mee dat er bij geen van de studies volledig rekening is gehouden met de genetische component op het gebied van gewrichtsaandoeningen van de honden. Daarnaast is er al redelijk goed onderbouwd bewijs dat als een pup overgewicht heeft de kans op een gewrichtsafwijking daardoor ook al groter wordt. 

Maar wat met betrekking tot gewone beweging, normale beweging?

Normale beweging zet druk op het kraakbeen in een gewricht, het gewricht wordt daardoor geconditioneerd om de druk, stress, die opgebouwd wordt te kunnen verwerken. Lichte tot gemiddelde inspanning zoals rennen van de honden kan daardoor aanpassing van het gewricht stimuleren. 

De meeste studies die een gemiddelde inspanning met normale bewegingsbelasting (lopend en rennend) tonen geen schade aan het gewrichtskraakbeen. Hierbij wordt er wel vanuit gegaan dat er geen abnormale biomechanische krachten op de gewrichten werken zoals heupdysplasie, elleboogdysplasie of gescheurde kruisbanden, want beweging veroorzaakt wel een versnelde ontwikkeling van artrose in afwijkende gewrichten. “

TOT SLOT
Op basis van beide zeer interessante onderzoeken en alle reeds bekende theorieën kun je stellen dat:
a.  Het rechtlijnig bewegen van je pup bevorderlijk is voor het ontwikkelen van gezond sterk kraakbeen en een verfijnd zenuwstelsel.
b.  Niet bewegen is voor de ontwikkeling van het kraakbeen van je pup funest.
c. De kwaliteit van het kraakbeen wordt juist slechter zodra je pup teveel kracht moet zetten en te lange afstanden aflegt.
d. Laat je pup geen abrupte bewegingen en explosieve activiteiten doen tijdens de maanden dat de botstructuur zich ontwikkeld (zie bovenstaand schema).  Denk hierbij aan het gooien van een bal en stokken waarbij je pup allerlei doldwaze sprongen maakt om de bal of tak te kunnen vangen, of vol op de rem moet omdat hij te snel komt aanlopen om de stok op te kunnen pakken. Onderschat ook niet het ongecontroleerd stoeien en over elkaar heen buitelen in hondenlosloopgebieden. Mijn hond raakte eerder geblesseerd door die stoeipartijen als door het samen op een rustige draf hardlopen in de natuur.

Het is aan jou als baas de taak om je pup goed te begeleiden, voldoende beweging aan te bieden (niet teveel maar ook niet te weinig) en vooral om je gezonde verstand te gebruiken. Vind je het lastig om in te schatten wat je op welke leeftijd kan, wees dan gewoon voorzichtig en houd je aan het onderstaande schema die is gebaseerd op het gemiddelde zoals ik die heb geformuleerd in een eerder verschenen blog: https://canitrail.nl/2018/08/25/belastbaarheid-hond/

Gemiddeld kun je stellen dat de groeifase voorbij is volgens onderstaand schema:

☞ Bij kleine rassen (tot 10 kg)
10 – 12 maanden

☞ Bij middelgrote rassen (11 – 25 kg) – <50 cm
 12 – 15 maanden.

☞ Bij grote rassen ( vanaf 25kg ) > 50 cm
15 – 24 maanden

KLAAR OM TE BEGINNEN?
Zijn jullie zover om te beginnen dan is het natuurlijk fijn om goed op weg geholpen te worden met een aantal nuttige tips. Canitrail Trailrunners is een community in het Verenigd Koninkrijk waar je allerlei basisinformatie kunt vinden over het canicrossen. Veel van de basistechnieken van de canitrailsport liggen in dezelfde lijn als die van canicross met dien verstande dat de hond vanwege het endurance karakter van het canitrailen niet verplicht is om fanatiek te trekken.

Absoluut een aanrader is hun webinar over de basis van het canicrossen, uitleg over de materialen en waar je op moet letten bij het aanschaffen ervan, de looptechniek die significant anders is als bij het hardlopen zonder je hond en een voorbeeld van een efficiënte warming up.

Ben je zover om te beginnen met Canitrailen en ben je zelf ook nog niet een getrainde hardloper, dan is het 12 weken beginnersschema op de website van Canicross Trailrunners een mooie manier om te beginnen

https://965bdc9f-7c07-4d00-a4fa-77db4e4e2a4c.filesusr.com/ugd/757497_153a316ed259427db7fa043236ce9245.pdf

Veel plezier op de Canitrails:)

In de natuur komen wij dagelijks heel veel verschillende soorten uitwerpselen tegen van allerlei soorten dieren. Mijn honden zijn dol op poep van wilde zwijnen en schapenkeutels. Een verse paardenvijg van de wilde paarden op de Veluwezoom pakken ze onderweg graag even mee. Een verse hertendrol is favoriet om in te rollen. En mijn pupje Kaya heeft zo’n beetje alle uitwerpselen van alle wilde dieren op de Veluwezoom al eens in de bek gehad. Helaas tijdens de Corona-periode komen mijn honden in de bossen regelmatig mensenpoep tegen…deze lekkernij herken ik vaak aan de geur. Echt niet om te harden.
–

Het eten van ontlasting is vrij normaal. Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat het gedrag erg veel bij pups en jonge honden voorkomt. Logisch ook weer want die moeten nog leren wat ze moeten eten – ze zijn erg nieuwsgierig en gretig om de nieuwe wereld te ontdekken. Ontlasting van planteneters zoals schapen, runderen en paarden is voor veel honden erg aantrekkelijk omdat zij het als een aanvulling voor hun maaltijd beschouwen.
–

Over coprogafie, oftewel het eten van poep, is uitgebreid onderzoek gedaan door de Universiteit in Wageningen:
– 6% eet z’n eigen poep op
– 9% eet de poep van andere honden
– 85% eet poep van andere dieren
– 33% vertoont een combinatie van deze opties
– 11,6% eet alle poep die hij/zij tegen komt, ongeacht de afkomst
–

Is het eten van poep gevaarlijk?
Ontlasting bestaat uit onverteerde voedingsbestanddelen en bacteriën. De meeste van deze bacteriën zijn niet-ziekmakend.
De volgende bestanddelen zijn mogelijk wel gevaarlijk:

• Ziekmakende bacteriën (Salmonella, Campylobacter en Clostridium).
• Resistente bacteriën (ESBL)
• Virussen
• Parasieten als Giardia, wormen en brillendoosjesgist
• Restanten medicijnen (zoals ontworming voor het paard).
• Restanten drugs

Paardenontlasting bevat veel halfverteerde vezels en goede bacteriën. Je hond kan ontlasting van paarden eten omdat het lekker is. Alleen wanneer een paard net ontwormd is, kan er ontwormingsmiddel in de ontlasting zitten.  Dit kan voor sommige honden dodelijk zijn.
In mensenpoep kunnen restanten medicatie of drugs zitten wat kan leiden tot vergiftigingsverschijnselen van jouw viervoeter.
In de ontlasting van een vos kunnen vossenlintwormeitjes zitten. Je hond kan door te snuffelen aan de besmette ontlasting van de vos zelf ook besmet raken. Via de hond kun jij als mens ook ermee besmet raken wat bij mensen tot ernstige klachten kan leiden.

Het is een echter een grote misvatting dat wanneer een hond (mensen)poep eet, hij iets in z’n eten tekort komt. Allemaal verhalen van horen zeggen die op geen enkel (wetenschappelijk) onderzoek berusten!
–

Herken jij de uitwerpselen?

In de natuur liggen heel wat uitwerpselen van allerlei beesten die er wonen.
* Hertachtigen zijn planteneters en produceren strengen van eikelvormige keutels. Ze liggen meestal met enkele tientallen bijeen. De inhoud van de keutels is homogeen en bestaat uit zeer kleine plantenvezels.

Keutels Ree-Hert-Edelhert

* Uitwerpselen van wilde zwijnen kunnen zeer variabel zijn omdat het een echte alleseter is. Meestal zijn de uitwerpselen in klonten aan elkaar gekleefde bolvormige keutels.
* Konijnen en hazen laten typische, donkerbruine knikkervormige keutels achter op een hoopje. De keutels van een haas zijn iets groter dan die van het konijn en hebben een lichte druppelvorm. Dit in tegenstelling tot de keutel van het konijn die mooi rond is.

* Vossen gebruiken verhogingen in het landschap om hun drollen op te plaatsen zodat de concurrentie weet dat het gebied bezet is. De ene keer ligt het subtiel bovenop een molshoop midden op het pad. De andere keer misschien iets meer verscholen langs de rand van een bosje.
* Waar dassen wonen kun je ook zogenaamde ‘mestputjes’ , latrines, vinden. Dat zijn kuiltjes die dassen graven om in te poepen. Een poes doet dat ook, maar die maakt zo’n kuiltje weer netjes dicht, zodat je het niet kan ruiken. Dassen niet, die laten het juist open, zodat je het wèl kunt ruiken.

* Schotse Hooglanders eten verschillende grassoorten die vaak overdadig groeien in natuurterreinen zoals; pijpenstrootje, zwenkgras, struisgras en bochtige smele maar ook blauwe bosbes, veldzuring en brandnetel worden met smaak verorberd.Door dit gevarieerde voedsel zijn de uitwerpselen van Schotse Hooglanders vast van vorm, het zijn stevige keutels.
* Wilde paarden hebben zo’n groot leefgebied, dat ze niet in de buurt van mest hoeven te grazen. Bovendien hebben wilde paarden een sterk immuunsysteem dat ervoor zorgt dat de infectiedruk van wormen op een acceptabel niveau blijft. Toch moet je voorzichtig zijn om je hond de poep van wilde paarden te laten eten omdat deze veel parasieten kan bevatten waar de hond ziek van kan worden. Een paardenvijg van een paard dat wel ontwormd is met preparaten die “Organophisphorus” bevatten, zijn zeer giftig voor de hond.

Al die heerlijke geurtjes in de natuur van al die verschillende dieren zijn natuurlijk fantastisch, maar aan de buitenkant kun je niet zien welke parasieten, bacteriën en /of medicijnen erin zitten. Voelt je hond zich niet lekker na het eten ervan, gedraagt hij zich sloom en heeft hij last van diarree en krampen, raadpleeg dan onmiddellijk je dierenarts, want hij kan er uiteindelijk aan sterven.

The paradox of canine conspecific coprophagy
Een onderzoek naar dit onderwerp door onderzoekers van het Center for Companion Animal Health in California (USA) werd begin 2018 gepubliceerd onder de titel:“The paradox of canine conspecific coprophagy.” – A team of researchers from the Center for Companion Animal Health, University of California, Davis, tried to get to the bottom of this problem. Their findings were presented in their study report, titled, “The paradox of canine conspecific coprophagy.”  The study found no correlation of coprophagy (poop eating) with age, sex, age of separation from the mother, whether animals were neutered or spayed, type of food eaten, ease of housetraining, or any specific types of behavior such as barking, aggression, destructiveness, anxiety-related behavior or compulsive behaviors.

Een samenvatting van dit onderzoek kun je lezen in The Scientific American.