Hitteplan voor honden

De komende dagen wordt het warm, echt warm…zelfs zo warm dat het ’s nachts nog maar nauwelijks afkoelt. De Hondenbescherming geeft een aantal belangrijke tips waarmee je rekening moet houden, want die warmte kan zelfs heel gevaarlijk voor je hond zijn.

Een advies is om vooral vroeg op pad te gaan met je hond omdat het dan nog fris is, liefst op koele zachte ondergrond, zoals in het bos. Dus niet op het wegdek, omdat deze nog lang warmte vasthoudt.  En dat hebben we de afgelopen twee weken fijn kunnen doen.

Maar nu koelt het ’s avonds en ’s nachts nog maar nauwelijks af, dus levert dat een extra risico op. Een hond verliest zijn warmte door te hijgen en via zijn voetzolen. Dat is veel minder effectief dan zweten bij mensen. Zij hebben het dus eerder te warm en raken eerder oververhit. Door op een warm wegdek te lopen kan je hond dus ook nog eens via de poten zijn warmte niet kwijt. Bedenk dat als het afgekoeld is ’s avonds naar 28 graden en jij langs een geasfalteerde weg loopt, hier dus een warmte vanaf komt die gelijk staat aan ongeveer 54,9 graden.

En dat vindt je hond niet prettig….KIJK!

Begin vorige week, op een zomerse avond, toen het nog niet zo extreem warm was ook behoorlijk geschrokken….Laat ik bij het het begin beginnen:

Op een zomerse avond rond 21:30 uur was het al aardig afgekoeld naar een 25 graden, was er een heerlijk briesje en wilde ik mijn hond Quasar na een hele dag hangen verwennen op een fijne ontspannen boswandeling in de buurt. Ik deed hem vanwege een onderzoek waarbij we zijn betrokken zijn hartslagmeter om, om hem onderweg te kunnen monitoren. En zo gingen we op pad voor een van zijn favoriete wandelingetjes. We staken de straat over en liepen de lange beboste laan in naar het losloop-bosje. Daar kan hij heerlijk rondsnuffelen, belangrijke plasjes achterlaten, lekkere geurspoortjes volgen en af en toe een andere hond ontmoeten. In de grafiek zie je dat er op sommige van die momenten zijn hartslag licht omhoog en weer omlaag ging:)

Uiteindelijk lopen we het bos uit om vervolgens aangelijnd ongeveer 600 meter in de schaduw langs het fietspad en de druk bezochte provinciale weg naar huis te kunnen lopen. Tot mijn schrik zie ik zijn hartslag steeds verder omhoog gaan, maar zie uiterlijk geen andere verschijnselen zoals meer hijgen of sloom worden wat duidt op oververhitting…maar toch zie ik zijn hartslag steeds verder stijgen richting de 190 bpm. Mijn bezorgdheid neemt toe terwijl we steeds dichter bij huis komen. Op de hartslagmeter zie ik bij de tuinpoort een hartslag van 197 bpm. We lopen meteen naar de vijver waar hij zoals wel vaker zijn voorpootjes over de rand in het water dompelt en begint hij het water te drinken. Ondertussen kijk ik deels naar z’n hartslag en deels naar z’n lichaamstaal. En dan zie ik dat zijn hartslag gelukkig heel snel omlaag gaat. Poeh

Het heeft er alle schijn van dat die ene 600 meter langs het asfalt ( en nog niet eens erop) intern enorm veel invloed heeft gehad. Voorlopig gaan wij niet meer in de buurt van druk bezochte wegen lopen omdat een afgekoelde avondlucht geen afgekoelde temperatuur laag bij de grond betekent. Beoordeel zelf  via Windfinder in hoeverre het bij jou in de buurt is afgekoeld en houd dat tegen dat wat we weten over hoe heet het asfalt dan is (zie plaatje)
Veel wijsheid de komende periode 🙂

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *