Ontheffing Trekhondenverbod
Regelmatig hoor ik via via dat je voor het hardlopen met je hond, canicross en canitrail, een ontheffing op het trekhondenverbod moet aanvragen. Daar zijn bij meerdere instanties ‘misverstanden’ over.
Waar komt het verbod vandaan?
In het artikel van Martin Deinum schrijft hij het volgende: “Karren getrokken door honden waren honderd jaar geleden een heel normaal straatbeeld. Om het vaak treurige lot van deze honden te verbeteren trad op 1 september 1911 de Trekhondenwet in werking. Het voorzichtige begin van een andere kijk op honden. De eerste meldingen van hondenkarren stammen al vanaf het begin van de 17e eeuw. Ze worden pas echt veel gebruikt in de 19e en 20e eeuw. In allerlei beroepen waar een last te vervoeren is, zijn honden in gebruik: postbezorgers, marskramers, eierhandelaren, krantenbezorgers, melkboeren, noem maar op. Sommige honden schijnen zelfs trekschuiten getrokken te hebben.
Als trekkracht waren honden vaak geschikter dan paarden. Hondenkarren waren klein en wendbaar, veel handiger in gebruik in smalle stadsstraten dan grote, brede paardenkarren. Honden waren daarnaast veel goedkoper in de aanschaf en het onderhoud. Waar paarden een stal en speciaal voer vereisten, namen honden al genoegen met een hondenhok als onderkomen en etensresten en slachtafval als maaltijd.
De hondenkar verdwijnt in de loop van de 20e eeuw steeds meer uit het straatbeeld. De opkomst van transportfietsen, bakfietsen, motorfietsen en de auto maakt het gebruik van honden als trekkracht overbodig. Bovendien groeit het maatschappelijk verzet dankzij het werk van de Anti-Trekhondenbond. Uiteindelijk wordt in 1962 het gebruik van de hond als trekkracht geheel verboden. Dan zijn er ook nog maar zo’n dertig á veertig trekhonden in het hele land over.
Nederland was overigens erg laat met een verbod. In Frankrijk en Engeland was de hondenkar in de 19e eeuw al verboden, in Denemarken is het zelfs nooit toegestaan.” Mocht je het hele artikel willen lezen dan is hier de link: http://www.geschiedenisbeleven.nl/de-trekhond-de-schande-onzer-natie/
Verbod gebruik hondenkarren
De Trekhondenwet 1910 is een Nederlandse wet uit 1911. De wet was van kracht tot 1 januari 1963 toen de Wet op de dierenbescherming inging. Op 1 januari 1962 ging het verbod op het gebruik van trekhonden in. In de Wet Dieren staat tegenwoordig dat honden in Nederland niet mogen gebruikt worden als trekkracht. Een hond mag je geen kar, slee, boot of een ander voorwerp laten trekken. Wil je wel honden inzetten als trekkracht? Dan heb je hiervoor meestal een ontheffing nodig.
Geen ontheffing nodig
Beoefen je de sledehondensport met een of meer van de hieronder genoemde hondenrassen met stamboom? Dan geldt een vrijstelling en kun je zonder ontheffing je sport beoefenen:
*Alaskan malamute
*Eskimohond
*Groenlandse hond
*Samojeed
*Siberian husky
Op de website van het RVO staat verder letterlijk: “ Je hoeft geen ontheffing aan te vragen voor hardlopen met honden
Ontheffing nodig
Wil je een hond gebruiken als trekkracht bij een activiteit waar geen vrijstelling voor geldt? Dan heb je een ontheffing nodig. Dit geldt bijvoorbeeld voor bikejoring (mountainbiken met een aangelijnde hond) en waterwerk (trekken van boten, voorwerpen en personen in het water). Of voor sledehondensport met een ander hondenras dan waarvoor een vrijstelling geldt.
Meer over dit onderwerp kun je lezen op de website van het RVO.
Hoe zit dat dan bij het canitrailen?
Je hond moet je dan toch ook trekken?
Nee, tijdens het Canitrailen hoeft de hond jou niet te trekken. Dat is geen vereiste en op de langere afstanden ook niet altijd verstandig. Om lange afstanden samen af te kunnen leggen is het belangrijk om zo efficiënt en energiezuinig mogelijk te hardlopen. Daarbij hoort ook dat er tussendoor gewoon gewandeld of gesnuffeld wordt om op adem te kunnen komen. Of om iets te eten of te drinken om weer bij te tanken.
Bij het Canitrailen hoeft de hond de mens dus NIET te trekken. Deze loopt voor, naast en/of achter de mens; geheel afgestemd op het terrein waar er gelopen wordt. Er wordt zoveel mogelijk in een energiezuinige draf gelopen en zelfs delen gewandeld als het terrein daarom vraagt (bijvoorbeeld steile heuvels omhoog of omlaag). De verzorging onderweg van mens en hond is onderdeel van deze endurance sport; de mens neemt altijd voldoende water mee en geeft de hond genoeg gelegenheid om water te kunnen drinken en af en toe kleine hoeveelheden te eten (mits hij daar behoefte aan heeft). Daarnaast is het samen genieten van de natuur een van de drijfveren om te gaan canitrailen. Dat betekent dat de hond onderweg mag snuffelen om z’n omgeving te leren kennen en de mens af en toe stilstaat om z’n omgeving met alle zintuigen in zich op te kunnen nemen.
Het verantwoord kunnen afleggen van langere afstanden kan alleen vanuit een respectvolle relatie met de hond. Het goed kunnen “lezen” van je hond, je omgeving, de omstandigheden, jezelf en het daarop adequaat kunnen anticiperen geeft de voldoening. De prestatie is dat je samen ‘meer’ blijkt te kunnen als je gedacht had. Een snelle tijd en hoe hard je zou gaan doet er niet toe.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!