Trailen versus Canitrailen – wat cijfertjes
Nieuwsgierig als ik ben heb ik twee trainingen in afgelopen weekend eens vergeleken met elkaar. Training 1, op zaterdag, was circa 9km en 275 hoogtemeters. Training 2, op zondag, was circa 6,5km en 177 stijgende hoogtemeters. Lekkere pittige trailtrainingen met veel heuveltjes alleen op zondag liep ik met de Tervuerense herder Choice en zaterdag zonder hond.
Nu weet ik dat als ik loop met een hond het voelt alsof ik met de wind mee loop, alhoewel de belasting op de onderrug, knieën en de lies (iliopsoas) significant groter zijn als je met een trekkende hond samen hardloopt. Meten is weten, dus heb ik beide trainingen vergeleken op een aantal punten, namelijk hartslag-snelheid-paslengte-pasfrequentie.
Hartslag: alhoewel beide trainingen continu omhoog en omlaag gingen ( dus veel hoogtemeters op een klein oppervlak) liep ik met hond voornamelijk in hartslagzone 2, d.i. 60 en 70% van de maximale hartslag dus nog in de aerobe zone met weinig melkzuurproductie. Terwijl ik zonder hond veel meer ook in zone 3 en zone 4 loop en ik dus vaker van de aerobe naar de anaerobe fase over ga.
Snelheid: Met de hond liep ik rond de 12-12,5km/u met een maximum van 19,9 km/u en zonder hond liep ik gemiddeld 8-9,8km/u met een maximum van 12,2km/u.
Pasfrequentie: Mede dankzij de overstap naar chirunning ongeveer 8 jaar geleden train ik zoveel mogelijk in een pasfrequentie tussen de 175 en 180. Met de metronoom aan op de stukken dat ik het zwaar heb, geeft dat gelijk verlichting. Tijdens mijn gewone trailrun liep ik gemiddeld 175 tot 182 spm. En toen ik met de hond liep werden er pasfrequenties geregistreerd tussen de 177 en 220spm. Met name in de afdaling zag ik een pasfrequentie van ongeveer 198 tot 220spm en op de vlakke stukken en stukken omhoog een pasfrequentie van 177 tot 198spm.
Bij een hoge pasfrequentie en loopsnelheid activeer je meer de grote spieren, de bovenbeenspieren en de kuiten. Sommige onderzoeken suggereren dat een 10-20% verhoging van je (geprefereerde) pasfrequentie enerzijds het risico verlaagt op het krijgen van een blessure en anderzijds kan helpen bij het herstel van een bestaande blessure. Dit komt door:
- een verminderde belasting op je gewrichten (je zet minder grote stappen, dus er is sprake van minder schokbelasting);
- een aanpassing naar een mid-voorvoetlanding, hierdoor vangt je enkel/voet al de eerste krachten op tijdens de landingsfase;
- een toename in de buiging van je knie, zodat deze meer als schokdemper kan functioneren;
- de hiel die meer onder het lichaamszwaarte punt komt en zodoende meer stabiliteit geeft en je je afzet kan verbeteren;
- een vermindering de biomechanische vereisten van de heup, deze hoeft namelijk minder naar binnen te draaien en naar buiten te heffen.
Maar bij een te hoge pasfrequentie worden deze grote spiergroepen ook meer belast, neemt het algemene energieverbruik per kilometer toe en wordt het lopen zelfs minder efficiënt.
Paslengte: ik ben dol op een hoge pasfrequentie/ kleine passen met een kort grondcontact om zo licht en reactief mogelijk (lees blessurevrij) te kunnen hardlopen op de trails.
Paslengte = Staplengte + Zweeflengte
Nu lees ik dat mijn gemiddelde paslengte tijdens het trailen met hond tussen de 86 en 98cm is. Maar als ik dan kijk bij het trailen zonder hond is mijn gemiddelde paslengte ongeveer 69 tot 80cm. Al sinds de Romeinen is de standaard paslengte 73cm.
Bij een hogere snelheid maak je normaal gesproken grotere passen en heb je een langere zweeflengte. Bij een hogere cadans zijn je voeten meer in contact met de grond, dus heb je een kortere zweeflengte. De zweeflengte en paslengte worden (recht evenredig) groter met de snelheid en kleiner met de cadans. Maar bij het canitrailen is mijn paslengte en pasfrequentie beiden hoog.
Met andere woorden…het lijkt erop dat ik met hond sneller loop, met grotere passen, hogere pasfrequentie en lagere hartslag.
Is dat dan makkelijker om met je hond te lopen? Deels wel, want ik loop met hond in feite altijd met de wind mee. Maar vanwege de hogere snelheid, grotere passen en hogere pasfrequentie belast ik mijn lijf ook veel meer. Ik heb na 50km trailen minder spierpijn als na 25km met mijn hond trailen. Niet alleen meer maar ook andere vaak wat diepere spieren doen ‘pijn’.
Conclusie? Geen conclusie omdat ik namelijk niet hetzelfde parcours heb gelopen en onder andere weersomstandigheden. Dus wetenschappelijk gezien zegt dit nog niets…maar het is wel erg leuk om de verschillen te zien en daar eens wat meer op te gaan letten 🙂
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!