Voor Canitrailers Door Canitrailers
Een belangrijk onderdeel van het canitrailen is het vinden van een mooie route door een bijzonder stuk natuur. Maar waar vind je routes waarvan je zeker weet dat deze ook geschikt zijn voor het canitrailen met je hond? Op deze pagina willen we routes delen met een review die je op GPS kunt lopen en in de route-bibliotheek van Canitrail.NL staan op de website van afstandmeten.nl
In mei 2020 hebben canitrailers uit heel Nederland meegedaan aan de Natte Neuzen Solo Challenge, waarbij canitrailers in hun eigen omgeving een afstand van 5-10-15-20-25-30km afgelegd en gedeeld hebben door hun favoriete canitrailgebied.
In de zomer van 2023 zijn allerlei bewegwijzerde ExtraTrail routes in de Ardennen getest op geschiktheid voor het canitrailen met je hond. De aangepaste routes zijn ook opgenomen in de route-bibliotheek van Canitrail.NL en beoordeeld vanuit het perspectief van je hond.
Alle routes die we delen kun je zeker met je hond(en) lopen. Echter deze routes worden verder niet onderhouden of gecontroleerd…dus het kan zijn dat sommige paden afgesloten zijn en dan pas je natuurlijk de route aan over bestaande paden.
Mocht je een route gelopen hebben en deze willen delen met andere Canitrailers dan kun je deze in de route-bibliotheek van Canitrail.NL zetten.
Veel canitrail-plezier:)
ExtraTrails Ardennen
Tijdens de zomermaanden juli en augustus 2023 worden diverse routes uit het netwerk aan bewegwijzerde routes van ExtraTrail in de Ardennen België.
ExtraTrail biedt gratis toegankelijke parcours met signalisatie van verschillende lengten (5 – 10 – 20 – 30 – 40 en 157 km) voor elk niveau. Er is één enkele voorwaarde: je moet ze te voet afleggen met respect voor de fauna en flora.
Er is specifieke signalisatie van ExtraTrail voorzien, die dankzij het kenmerkende ontwerp goed opvalt in een natuurlijke omgeving. Elke afstand heeft een eigen kleurcode die weergegeven wordt op de signalisatie zodat de gebruikers altijd weten op welk parcours ze zich bevinden. Ook de gemeente of stad waardoor het parcours loopt, staat op de signalisatie vermeld. Een pijltje toont welke richting u moet volgen.
Omdat deze ExtraTrails bedoeld zijn voor hikers en trailers, maar niet specifiek voor canitrailers, willen wij deze routes testen met onze honden en vanuit die invalshoek reviews delen op onze website. Eventuele aanpassingen zijn verwerkt in de gratis routes die we delen onderaan de reviews.
Link naar de website van de ExtraTrails
Extra Cani Trail Theux 26km (rode route) 24-06-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de rode route ongeveer 26km en 880 hoogtemeters, maar wij hebben hebben de startlokatie aangepast zodat we niet door het stadscentrum kwamen en vanwege de warmte en omdat er erg weinig water onderweg was waar de honden in kunnen afkoelen hebben we een deel overgeslagen zodat we uitkwamen op 23km en 816 hoogtemeters.
De originele rode route van Theux vertrekt uit het stadscentrum, maar omdat het met de hond in die warmte niet een pretje is om door de warme straten en over het hete asfalt te lopen zijn wij gestart op een andere plek aan de route. Achteraf hadden we beter kunnen beginnen vanaf de parkeerplaats bij het hooggelegen kasteel omdat daar ook de horeca lag. Je kunt dan na het nuttigen van een overheerlijke lunch met super ijsje in de schaduw meteen met z’n allen de auto in om huiswaarts te keren. Vandaar dat we onze gepubliceerde route hebben aangepast naar dit startpunt.
Door te beginnen bij het kasteel ga je de eerste meters omlaag langs het kasteel en kom je over een single track op de straten van Theux. Nadat je de brug bent overgestoken moet je meteen flink aan de bak over een steil stenig ongelijk pad omhoog in de richting van Jevoumont. Het uitzicht bovenaan is dan wel weer fenomenaal met op de voorgrond de ruïnes van het kasteel.
Hierna volgt een ludieke afdaling tot aan Spixhe waar we de honden even hebben laten afkoelen en drinken in het kleine beekje, want die eerste paar kilometers moesten we echt even wennen aan de warmte en hoge luchtvochtigheid in combinatie met de steile klimmetjes.
Helaas konden we iets minder genieten van het boerenpad met kuilen, scherpe stenen en smalle karresporen naar Hestroumont omdat we in de volle zon en uit de wind liepen. Het bos, asfalt en open stukken wisselen elkaar af en de verwachtte kleine beekjes bleken droog te staan. Er volgt een regelmatige klim tot aan het monument van Maquisard (km 8) dat uitkijkt op La Reid, en een mooie technische afdaling tot aan Marteau aan de rand van de stad Spa. Hier liep gelukkig weer een smal beekje waarin de honden wat konden afkoelen.
Na het oversteken van de N62, ga je naar links onder de spoorwegbrug door en volg je de bochten omhoog over een breed pad tot je het eerste bospaviljoen bereikt. Tijdens dit deel van de route kwamen we de nodige mountainbikers tegen omdat hier blijkbaar een heel populaire MTB-route ligt. Wij vonden de paden hier breed, het bos saai – En dan kom je via een klein smal single track aan bij het Paviljoen Bernard met een prachtig uitzicht waar we een langere pauze hielden. Lekker in de schaduw en op de koude marmeren vloer.
Vanwege de warmte, de weinig inspirerende route en omdat veel beekjes droog bleken te staan op dit moment besloten om de route wat in te korten. Gelukkig was er op 16 kilometer weer een stromende beek waar de hondjes heerlijk in konden afkoelen. Ook hier weer een iets langere pauze genomen en de hondjes verwend met wat extra Ice Paw mineralen als booster.
Pas in het dennenbos na de steengroeve kon de omgeving ons weer wat enthousiaster maken. Maar het deel over het asfalt naar het dorpje Sasserotte in de volle zon zonder te kunnen uitwijken naar de berm was weer prut. Op een niet al te mooie zomerse dag was dit misschien wel mooi vanwege het uitzicht, maar nu wilden we zo snel mogelijk van schaduw naar schaduw omhoog lopen naar het volgende bospad.
Hierop volgt de beroemde oversteek van de open maïsvelden (in het zomerseizoen); inderdaad een heel leuk onderdeel op de route en door het draaihekje over de weide waar nu gelukkig geen vee liep. De onderdompeling in de velden is slechts van korte duur, want je bereikt al snel het bos naar het kasteel van Franchimont.
Start/Finish =Parkeerplaats bij Kasteel Franchimont, Allee du Château 17, 4910 Theux, België. Parkeren is er zover wij konden zien gratis.
Horeca = Restaurant La Brasserie de Franchimont, Allee du Château 15, 4910 Theux, België
Het terras was volledig in de schaduw met schitterend uitzicht op het kasteel en de omgeving. Het is geopend van woensdag tot en met zondag van 11:00 tot en met 21:00 uur. Wij hebben er prima gegeten met na afloop een verrukkelijk ijsje. De honden konden er heerlijk bijkomen en afkoelen in de schaduw.
Tips = Neem voldoende water mee voor mens en hond op de warmere dagen, want onderweg zijn er te weinig beekjes om helemaal zonder te kunnen. Wij vonden de route weinig inspireren vanwege het gebrek aan afwisseling in natuur en paden. Controleer na afloop de pootjes van je hond want de vele stenige bijna Duits aandoende paden kunnen kleine snijwondjes achterlaten.
Extra Cani Trail Jalhay 24km (rode route) 15-07-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de rode route ongeveer 25,8km en 535 hoogtemeters, maar omdat wij het deel over het asfalt eruit wilden hebben, daardoor de startlokatie gewijzigd hebben en de eerste paar kilometers anders hebben gelopen kwamen wij uit op 26km en 642 hoogtemeters .
Een schitterende sprookjesachtige zeer afwisselende route door de beekvallei van de la Hoëgne en de Statte en langs de Hoge Venen over single tracks, loopbruggetjes, gladde vlonders, doorwaadbare plekken en heel veel rotsen/ boomwortels.
De eerste 5 kilometers zijn afwijkend van de ExtraTrail Jalhay rode route, omdat we zo min mogelijk dwars door het centrum van Sart-lez-Spa over drukke verharde wegen wilden lopen met de honden. In plaats daarvan ga je met de stroom van de Hoëgne mee langs het turfmijngebied van Solwaster. Rechts van je zie je nog de oude spoorlijn en wagon waarmee het turf met therapeutische voordelen vanwege de zeer lage pH, gewonnen werd door het boerenbedrijf Spa Monopole, voor de behoeften van de Thermes de Spa-kuren.
Na 9,5km staat langs de weg een oude eik van wel 8 meter hoog. Hij heeft wel 7 grote vertakkingen, die zelf wel op bomen lijken. Ze staan zo dicht bij elkaar, dat men ze de “zeven broers van Gospinal” noemt.
Op 12,5km volgt een korte klim tot boven aan de Rocher de Bilisse. De Rocher de Bilisse is een imposante rotspartij en is een half miljard jaar oud. Deze gigantische rots heeft zich gevormd toen het massief tussen 280 en 400 miljoen jaar geleden onder grote druk kwam te staan door jongere afzettingslagen. Dit had als gevolg dat het massief in verschillende periodes verticaal opgestuwd werd. De rotsen pieken tientallen meters omhoog in de vallei van de Statte. De afdaling van de Rocher de Bilisse is heel technisch (wees dus voorzichtig en laat je hond achter je lopen/ niet trekken)
Vervolgens volg je de Statte (beek) over een heel pittoreske maar ook heel chaotische single track langs de waterval van Les Nutons en maak op 15km nog even een uitstapje naar het veld met rotsen uit de laatste ijstijd en de dolmen van Solwaster (Grand Perrier de la Statte).
Het pad tussen de 17,5km en 20,5km heet “la Vecquée”, ooit een Gallische weg en daarna een Romeinse steenweg over de top tussen de Hoëgne en de Statte; aan de linkerkant staan enkele grenspalen die België scheidden van Pruisen. Aan het eind van deze weg kom je uit bij de Pont de la Vecquée over de Hoëgne
Het wandelpad langs de Hoëgne is een combinatie van bospad, boomstambruggetjes, vlonderpaden en stukken rots. En de rivier die speelt met de rotsen en veroorzaakt mooie watervallen en kleine vijvers! Het water van de Hoëgne is bruinachtig vanwege de rijkdom aan ijzererts. In combinatie met het felle groen van de varens, mossen en bossen is ook dit laatste deel van de route een sprookjesachtige omgeving! In de zomermaanden is het waterpeil laag maar in de wintermaanden kan de rivier flink kolken.
Start/Finish = Parkeerplaats Au Pont de Belleheid, Roquez 49, 4845 Jalhay (België) PS: om bij het parkeerterrein te kunnen komen moet je met de auto door de rivier. Geen paniek, de diepte is maar 10 cm. Vooral in de zomermaanden bij mooi weer kan het er goed druk zijn! Kom dan ook vroeg, dan weet je zeker dat je een plekje hebt. Parkeren is gratis.
Horeca = bij de parkeerplaats staat aan de overkant Brasserie – Restaurant Chalet du Pont de Belleheid. Je kunt hier prima wat eten/ drinken na afloop. Open op vrijdag, zaterdag en zondag van 11:00 tot 22:00 uur. Honden zijn er van harte welkom.
Tips = Er is meer dan voldoende water onderweg waar de honden bij kunnen, dus je hoeft voor hun geen extra water mee te nemen. Vanwege de technische ondergrond zal het tempo laag liggen en zijn trailstokken aan te raden; zeker als het veel geregend heeft en het er erg modderig/ glad is. Voor mensen/ honden met zwakke enkels is deze route niet aan te raden. Neem droge sokken en schoenen mee voor na afloop.
Extra Cani Trail Stavelot 26km (rode route) 22-07-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de rode route ongeveer 23km en 830 hoogtemeters, maar wij kwamen na afloop op een volle 26km en 875 hoogtemeters.
Het parcours van tevoren grondig bekeken op water, parkeerplaatsen, horeca, bezienswaardigheden en de nodige routes uit de buurt vergeleken voor eventuele interessante escapes en/of toevoegingen. Voor deze ExtraTrail gekozen om te starten/eindigen op het vakantiepark Domaine de Long Pré. Voldoende parkeerplaatsen, met horeca en naast de Amblève zodat de hondjes na afloop er perfect in kunnen afkoelen en wat heerlijk stromend water kunnen drinken.
Rond 08:15 uur over de metalen brug naar links voor een paar ontspannen kilometers langs de rivier Amblève. En daar gingen we meteen al geheel volgens plan meer links aanhouden en volgden we al meteen niet meer de originele route. Zo bleven we in het dal langs de rivier lopen waardoor de hondjes af en toe het water in konden in plaats van bovenlangs volgens de originele route ver van het water. Uiteraard moesten wij ook weer gestaag omhoog en werd meteen al de toon gezet van deze tocht: lang omhoog en lang omlaag met schitterende ver-en uitzichten, de nodige kilometers over asfalt en veel rechte wegen met heel veel stenen. Een super training voor de enkels, billen en bovenbenen.
Na ongeveer 5km liepen we door Stavelot, langs de archeologische resten van de abdij, langs de fontein op het plein om zo snel mogelijk de natuur in te duiken via letterlijk een heel donker tunneltje waar de beek de Hottonruy stroomt. Vlak hierna even weer van de route afgeweken voor een steil weggetje omhoog van het groene parcours tot aan de Duivelssteen. Gevonden, indrukwekkend, maar het pad naar beneden was ik kwijt. Een klein nauwelijks zichtbaar olifantenpad gepakt naar beneden- wat was ik blij met m’n stokjes om uitglijden op het droge blad te voorkomen.
Na dit korte uitstapje weer terug op de route omhoog over het asfalt. Gelukkig niet te lang want linksaf liepen we over het bospad dat heel lang omhoog ging. Af en toe in de schaduw stilgestaan om terug te kunnen kijken naar waar we vandaag kwamen wat weer een geweldig uitzicht opleverde.
Hierna kwam wat mij betreft het meest saaie stuk. Een hele brede weg naar beneden met af en toe wat regenplassen tot aan de ruïnes van Roanne (oftewel verlaten bouwvallen) over het asfalt met wel weer een mooie uitzicht. We namen de leuke oude buurtweg door weiden heen (dit vergeten pad werd op aanbevelen van ExtraTrail door de gemeente Stoumont in ere hersteld) en stopten bij het bankje voor een langere pauze in de schaduw naast een prachtige en originele eik in de vorm van een “oeil-de-beuf”.
Met goed gevulde magen de volgende etappe gelopen naar de watervallen van COO. De afdaling naar de N633 langs de nodige nieuwsgierige koeien eindigde in complete verwarring. We stonden voor een erf met de vraag of we er nou omheen moesten of overheen. In de omschrijving staat: “eindigt op een erfdienstbaarheidsweg dat door privéterrein loopt (toegang via twee draaihekken) – gelieve discreet te passeren zonder de eigenaars te storen. Wees uiterst voorzichtig bij het oversteken van de N633. Voertuigen rijden er zeer snel en door de bocht is de zichtbaarheid heel beperk”. Wij zijn er toch maar omheen gelopen omdat we dat tweede draaihekjes niet hadden gezien. En ja er werd echt loeihard gereden op die N633… dankzij de uitstekende samenwerking kwamen we veilig bij de overkant waar we na enkele meters de hondjes weer konden laten poedelen en drinken in het beekje. Pas hier dus goed op met oversteken.
In dit deel staat mij vooral de spectaculaire treinbrug nog helder voor de geest …zeer imposant stijgt deze uit boven de Amblève waar de hondjes weer in konden afkoelen. Het was dan wel niet warm, maar toch vanwege het vele stijgen en dalen en de technische paden pakten we daar waar mogelijk extra pauzes voor de honden om bij te tanken. Gezien de gretige spurtjes naar het water werd dit zeer gewaardeerd. Uiteindelijk na ruim 20km kwamen we aan bij Plopsa Coo om hier eerst ons mentaal en fysiek voor te bereiden op de ExtraTrail Vertical; een track speciaal gemaakt voor wie wil trainen voor de bergtrails.
Na het ijsje, een blik op de watervallen van Coo ( en ja die vallen wat tegen) en een dipje in het stromende water ontvluchtten we de toeristische drukte om onder aan de trap aan het begin te staan van de ExtraTrail Vertical Track – 1,2km en 265 hoogtemeters. Met de trailstokken en Kaya gingen we gestaag in een de krachtige pas omhoog. Af en toe ruimte makend voor een paar trailers die blijkbaar het parcours vaker pakten en wat wandelaars die met de stoeltjeslift omhoog waren gegaan en wandelend omlaag gingen. Tussendoor even gestopt om te genieten van het geweldige uitzicht op het stuwmeer. De Vertical afgesloten met een euforische pauze op het paragliding plateau om het zicht op Trois-Ponts te bewonderen terwijl de wind om ons heen waaide
Na deze euforie voelden de kilometers erna wat matjes; na iets minder dan een halve kilometer verlieten we de hoofdweg en sloegen rechtsaf over een smal paadje over de bergkam. Net voor de belvedère van Ster (een panoramapunt met een picknicktafel), splitst de zwarte route (40 km) zich rechts af van de rode route. Vervolgens gingen we ruim 2 kilometer lang afdalen over smalle en brede paden tot aan de N68. Wees zeer voorzichtig bij het oversteken (voertuigen rijden er meer dan 90 km per uur en de zichtbaarheid is er slecht), en ga rechtdoor op een weg met in het begin enkele steile traptreden. Deze smalle single track loopt in bochten naar het Domaine de Long Pré (vakantiecentrum). Bij de laatste steile afdaling naar de auto gebeurde het toch nog…ik gleed uit met Kaya en Onyx nog steeds netjes achter me. Achteraf was er geen schade en vlogen we de laatste meters naar de beek om het geheel af te ronden met de viervoeters afkoelend in de Amblève.
Wat een bijzondere tocht; qua single tracks was het wat karig, maar daarentegen waanden we ons regelmatig meer in het beboste gebergte van Zuid-Duitsland en Oostenrijk. Wij kwamen niet op 23 km en 800 hoogtemeters maar op ruim 26km en 875 hoogtemeters uit. Ik was blij dat ik m’n trailstokken bij me had voor wat extra balans, maar was niet absoluut noodzakelijk geweest; al waren ze wel fijn voor wat extra power op de ExtraTrailVertical. De tocht heerlijk afgesloten met een eenvoudige burger in de Brasserie op het vakantiepark
Start/Finish =Vakantiepark Domaine de Long Pré, Route de Trois-Ponts 175, 4970 Stavelot, België
Horeca = Brasserie vooraan op het Vakantiepark.
Tips = Controleer de kussentjes van je honden na afloop op kleine scheurtjes vanwege de vele stenen op de meeste paden onderweg.
Extra Cani Trail Trois-Ponts 19km (blauwe route) 29-07-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de blauwe route ongeveer 17km en 680 hoogtemeters, maar wij kwamen na afloop op een volle 19km en 569 hoogtemeters. Wij hebben deze route ervaren als een van de mooiste.
Wat kun je verwachten? Heel veel afwisseling in natuur, cultuur en paden.
We begonnen de route op de grote parkeerplaats bij het stuwmeer in Petit Coo,
De blauwe route die van oorsprong begint in het centrum van Trois-Ponts boven de parkeerplaats opgepakt om meteen getrakteerd te worden op magische gespiegelde plaatjes in het wel heel groene stuwmeer. Al snel gingen we langzaam omhoog en op de open stukken stil gestaan om het uitzicht goed in ons op te kunnen nemen.
Omdat er veel gestegen en gedaald wordt kom je regelmatig terecht bij stukken stromend water voor de hondjes om in af te koelen en bij te drinken. Dankzij de vele regen in de maand juli waren er genoeg waterplasjes om nog eens extra uit te kunnen drinken.
Langs de route kwamen we regelmatig houten bordjes tegen met mooie filosofische spreuken in het Frans; zo kreeg deze route totaal onverwachts een mooie innerlijk verrijkende toevoeging.
Na de elektriciteit centrale volgt er een beklimming die steeds steiler wordt naarmate je hoger komt. Hierna kun je even bijkomen op een hoger gelegen vlak pad maar volgt er weer een laatste korte helling tot aan een grote weide. Steek de weide over en maak een bocht naar links tot aan het bos aan de overkant.
Aan het eind van de lange afdaling door het bos kwamen we aan in Trois-Ponts. Trois-Ponts dankt zijn naam aan de drie rivieren die erin toestromen, de Bâleur-stroom, de Salm-rivier en de imposante Amel. De route die ik had aangepast wijkt hier in de woonwijk af , want wij gingen naar rechts om een bijna onzichtbaar (lees bijna onvindbaar) afsnij-paadje te pakken om het deel van de blauwe route door het centrum te omzeilen. Aan het eind van de steile single track bij de brug over de Bâleur konden de hondjes weer pootje baden in het water.
Verderop kwamen we aan bij het meer Ruisseau du Bâleur. IN plaats van rechtsaf te slaan gingen wij naar links om aan de andere kant van het meer te genieten van het uitzicht op de houten vlonder. Hier begint ook de Tour de L’Etange; een korte route vol culturele verrassing. Leuk om even mee te nemen in je route.
Via een steil trappetje de blauwe route weer opgepakt om meteen weer via een single track een behoorlijke steile klim te pakken naar een wat breder pad dat nog steeds verder omhoog ging (alleen wat minder steil). In dit deel waren de paden breder, makkelijker begaanbaar maar nog steeds voel je dat je verder omhoog moet klimmen. Alleen dit gaat geleidelijker.
Ondertussen loop je alweer terug naar het stuwmeer waar we na 14km rechts bij de hoogspanningsmast een heel klein paadje in gaan wat het begin inluidt van een wel heel steile super technische afdaling. Je hond moet hier echt niet trekken, liefst achter je lopen vanwege de veiligheid. Gelukkig is er een touw dat je als leuning kunt gebruiken als extra steun om af te kunnen dalen. Eventueel een trailstok gebruiken voor extra balans is hier geen overbodige luxe.
Beneden gekomen eerst op een bankje in de zon wat extra tijd genomen de hondjes te verwennen met lekkere hapjes voordat we aan de laatste paar kilometers langs het stuwmeer begonnen. We steken de stuwdam over met rechts mooie vergezichten over het groenblauwe water en links het pretpark Plopsa met de stoeltjeslift in de verte. Aan het uiteinze van deze oversteek klimmen we tot aan Grand Coo, waar we een pad volgen dat parallel loopt met de binnenrand van dit hoefijzervormige meer. Hier helaas geen vergezichten over het stuwmeer, maar wel weer een smal steil pad naar beneden met begeleidend touw. Gelukkig had ik 1 trailstok meegenomen voor de steile afdalingen als extra steun en voor wat meer zelfvertrouwen…ook hier is het vanwege de veiligheid absoluut een aanrader om je hond achter je te laten lopen.
Na afloop eerst de hondjes verzorgd bij de auto die ik inmiddels had verplaatst naar een plekje in de schaduw om daarna gezellig wat te eten op het terras van Brasserie Le Baron. Al met al een geweldig mooie route met heel veel afwisseling in ondergrond, grote en kleine paden, technische afdalingen, rustige en steile beklimmingen, variatie in cultuur en natuur én in ons geval ook nog eens alle weersomstandigheden.
Start/Finish = Parkeerplaats achter de huizen aan de Petit Coo 42, 4970 Stavelot, (België) PS: om bij het parkeerterrein te kunnen komen rijd je over de brug met aan je rechterkant de watervallen van Coo wat na afloop zeker de moeite waard is om even te bezoeken. Er is een ruime parkeerplaats, wel betaald parkeren, met bijkomend voordeel dat je hier met de camper mag overnachten. Er staan zelfs een paar mobiele toiletten, maar heb deze zelf niet getest.
Horeca = bij de parkeerplaats in het centrum van Petit Coo zijn diverse horecagelegenheden vlakbij dekparkeerplaats. Wij hebben zelf gegeten in Brasserie Le Baron. Open op woensdag tot en met zondag van 11:00 tot 23:00 uur. Honden zijn er van harte welkom.
Tips = Er is meer dan voldoende water onderweg waar de honden bij kunnen, dus je hoeft voor hun geen extra water mee te nemen. Vanwege sommige technische afdalingen kan 1 trailstok extra balans geven. Zorg ervoor dat je hond gewend is om achter je te lopen tijdens de steile afdalingen. Als het veel heeft geregend is het modderig mar niet echt glad. Pas echter dan wel je schoeisel aan voor meer grip.
Extra Cani Trail Spa 24km (rode route) 05-08-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de rode route ongeveer 22km en 650 hoogtemeters, maar wij kwamen na afloop op een volle 24km en 734 hoogtemeters.
Vanaf de gratis parkeerplaats tegenover het gemeentehuis ga je meteen al flink omhoog; de benen en pootjes moeten al meteen flink aan de bak met een behoorlijk steile klim tot aan de Thermen. De toon is daarmee meteen gezet…want je kunt in de eerste kilometers een flink aantal steile klimmetjes en afdalingen verwachten. Bij nat weer kunnen de stukken leisteen na de Thermen flink glad zijn, dus wees voorzichtig en zorg ervoor dat je hond hier ook echt NIET gaat trekken. De uitzichten over de stad SPA zijn hier fenomenaal, dus neem de tijd om hiervan optimaal te genieten.
Hopelijk kom je net als ons heelhuids beneden want een aantal steile afdaling vraagt extra veel samenwerking met je hond. Een echte vuurdoop voor wie nog nooit met z’n hond de technieken van het afdalen getraind heeft. Maar als je eenmaal helemaal beneden bent, moet je de hele drukke N67 over waar flink hard wordt gereden. Eenmaal aan de overkant loop je over het bruggetje boven het beekje waar je helaas.je hond niet bij kunt laten komen vanwege de steile oevers.
Vervolgens ga je over de straat weer omhoog, ga je over het spoor en moet je de nog drukkere N686 oversteken. Dit waren werkelijk de minst veilige 250 meter van de route. Terwijl de auto’s voorbij raasden en de smalle berm de enige plek was om er langs te kunnen lopen liepen we met onze honden dicht tegen ons aan langs de vrachtwagens die er ook nog eens geparkeerd stonden naar de afslag omhoog langs de militaire kazerne het bos weer in. Het bospad gaat hier weer flink steil omhoog om uit te komen op een mooi open stuk boerenlandschap.
Zodra je het bos weer ingaat kom je op een mooie single track (de Promenade des Chevrefeuilles) langs het kleine beekje waar je je hond ruim een kilometer de mogelijkheid krijgt om even goed bij te drinken/ afkoelen. Opvallend is dat je in dit stuk helemaal niet doorhebt dat je vanaf hier geleidelijk omhoog gaat. Als je vervolgens bij de open skipiste van Thier des Rexhons komt is er een omleiding waardoor je nu onder de stoeltjeslift door het hoge gras omhoog gaat in plaats van rechtdoor over de piste; een walhalla aan geurtjes voor de honden want er zit hier heel veel wild. Bovenaan word je beloond met een schitterend uitzicht. Wij bleven hier even pauzeren om daarna in overleg af te wijken van de originele route. Ik heb namelijk een hekel aan asfalt op die plekken waar het niet nodig is. In plaats van rechtsaf gingen wij dus rechtdoor het bos weer in. Een super stil bos met een breed drassig ‘gangpad’. Bij het kleine schuurtje rechtsaf geslagen over een wel heel smal pad. De hertensporen waren hier overduidelijk nog erg vers.
Teruggekomen op de originele route kom je op een heel breed kiezelsteentjes pad waar de honden duidelijk niet op hun gemak waren. Ze liepen allemaal zoveel mogelijk in de berm; blijkbaar waren deze kiezelsteentjes erg onaangenaam voor de hondenpootjes. Gelukkig moesten we hier slechts een krappe 500meter overheen, want na het oversteken van de openbare weg doken we een heerlijk single track in. Wel behoorlijk nat, drassig en modderig. Ik kan me voorstellen dat dit pad in de natte maanden gegarandeerd natte voeten oplevert.
Uiteindelijk kwamen we terecht bij het Domein van Bérinzenne; goed bereikbaar met de auto en ligt op 5 km van de stad Spa. Vanwege de grote gratis parkeerplaats en de kleine receptie met restaurant waar je koffie en frisdrank kunt kopen, zou je ook hier uitstekend de ExtraTrail Spa kunnen starten. Of als je graag een kleinere wandeling vanaf hier zou willen maken dan zijn er meerdere wandelingen vanaf deze plek: Wandeling “rood” is 4 km lang en verloopt grotendeels over goed onderhouden paden door het mooie veengebied. Wandeling “geel” is iets langer namelijk 5.1 km en hiermee verkent je de heide en het bos. Wandeling “blauw” is de langste met 9.5 km met veen, heide en bos.
We hebben op dit terrein bij de grote vijver een lange pauze gehouden (inmiddels hadden we al 15km afgelegd) omdat er hier genoeg zitplaatsen waren aan de waterkant. Vervolgens liepen we naar de toren van Bérinzenne om aan de achterkant over een deel van de vlonderpaden op het plateau van het Fagne de Malchamps (veengebied) te lopen; dit veengebied wordt beschouwd als het natste gebied van België….dus gegarandeerd natte schoenen/ voeten werk 🙂 Dit deel van onze route had ik zelf toegevoegd want dit zit NIET in de oorspronkelijke rode route. Maar goed ook want de heide was al flink paars aan het bloeien en gelukkig was het veen niet te nat. De vlonderpaden waren niet overal goed begaanbaar, dus hier moesten we af en toe echt door de zompige natte venen. Wat niet veel mensen weten is dat deze Venen van Malchamps rijk zijn aan mineraalwater en dat het wereldberoemde water uit Spa dus ook hier vandaan komt.
Weer teruggekomen op de originele route loop je weer door een sprookjesachtig naaldbos met felgroen mos als bodembedekker. Langs de ruige single tracks van de Promenade de Dolez en de Promenade des Artistes dalen we verder af langs de beek over allerlei bruggetjes waar de honden af en toe flink wat moeite hadden om er overheen te kunnen lopen. Aan de zijkant van de bruggetjes hebben ze juist speciaal voor de honden een plank gemaakt om overheen te lopen, maar de meeste honden gingen alsnog liever balancerend over de ronde boomstammetjes naar de overkant.
Uiteindelijk kwamen we na ruim 23km weer terug in Spa waar we probeerden zo veel mogelijk aan de zijkant van de straten te lopen waar geen trottoirs te vinden waren. Op de grote hoofdweg was het geluid van het voorbijrijdende verkeer in schril contrast met de absolute stilte waar we net uitkwamen. Bij de oversteekplaatsen kon je prima naar de overkant want de automobilisten stopten bijtijds. Dat is in Nederland wel anders. Gelukkig was dit hele drukke stuk maar 1 km tot aan de stilte van de parkeerplaats waar onze auto stond. Voor de hondjes die toch wel erg moe waren zo aan het eind van de tocht erg overweldigend. Helaas is deze kilometer niet te omzeilen of te voorkomen. Mocht je op een stillere plek willen beginnen zodat je met je hond niet op het eind van jullie route door de drukke straten van Spa hoeft te lopen, maar eerder ergens in het midden dan is de parkeerplaatsbij het Domiane de Bérinzenne een betere optie. Of als je na die drukke wegen nog even de hond wil laten bijkomen in het bos, dan kun je kiezen voor de parkeerplaats Sol Cress achter De Thermen.
Start/Finish =Parkeerplaats op Place du Perron, 4900 Spa, België tegenover het gemeentehuis. Parkeren is hier gratis. Kom wel vroeg, want dit is een zeer populaire parkeerplaats die snel vol staat.
Alternatief 1 : Parkeerplaats Domaine de Bérinzenne, Rue de Bérinzenne 23, 4960 Malmedy, Belgiën (gratis)
Alternatief 2 : Parkeerplaats Sol Cress, Spaloumont 2, 4900 Spa, België (gratis)
Horeca = In het centrum zijn meer dan genoeg plekjes waar je war kunt eten, maar houd er rekening mee dat hun keuken pas vanaf 18:00 uur opengaat. Wij konden gelukkig aan het eind van de middag rond 16:00 uur wat eten bij de Pizzeria Au Feu de Bois, Rue du Dr Henri Schaltin 13, 4900 Spa, België
Tips = Overweeg een ander startpunt als je hond erg angstig is voor het lawaai van de stad of als dit teveel stress oproept. Beter is om dan de genoemde alternatieve parkeerplaatsen te pakken. Trailstokken zijn geen must, maar ik kan me voorstellen dat in een ander nat jaargetijde het op sommige plekken erg glad en modderig kan zijn. Trailstokken kunnen dan net wat meer stabiliteit geven. Er is voldoende water onderweg, dus je hoeft niet teveel extra water mee te nemen.
Extra Cani Trail Malmedy 23km (rode route) 12-08-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de rode route ongeveer 27km en 740 hoogtemeters, maar wij hebben de route ingekort naar een kleine 23km en 525 hoogtemeters.
Vertrokken vanaf een andere startlocatie om de route eventueel te kunnen inkorten vanwege de te verwachtte slechte weersomstandigheden. Met regenbroek, regenjas en goede trailschoen met extra grip voor op de te verwachten gladde rotsen liepen we meteen al op de originele route langs de indrukwekkende steengroeve van Nelles, waar regionale natuursteen ontgonnen wordt. Net na de steengroeve kun je via een brug de beek oversteken die uitkomt op de door de vele regen van de afgelopen dagen wild stromende La Warche. Hierdoor hadden we volledig naar verwachting tijdens de route meer dan voldoende water onderweg voor de honden. Gelukkig maar, want ik wat minder water voor de hond meegenomen om wat extra andere materialen voor onderweg mee te kunnen nemen.
Hier liepen we onmiddellijk aan de linkerkant steil omhoog de helling op, waarna je een prachtige single track bewandelt tussen de naaldbomen naar het dorp Xhoffraix. Het pad was op sommige stukken bijna niet te lopen vanwege de erosie en vele boomwortels. Ik had 1 trailstok meegenomen voor extra steun bij het stijgen, dalen en als extra balans voor over de gladde stukken dus die kon ik al meteen gebruiken.
Het dorpje was nog in diepe rust en het weer viel 100% mee. Geen regen, ongeveer 20 graden en luchtvochtigheid normaal. En ja de bospaden waren nat en modderig. De trap naar de kolkende rivier Pouhon was behoorlijk glad en Kaya liep er liever naast vanwege de open roosters. Hierna liepen we over een breed pad met af en toe een bruggetje waardoor we het tempo lekker hoog konden houden onderwijl genietend van de fraaie omgeving.
Bij de spectaculaire kruising van de Pouhon met de beek van Bayhon namen we de haarspeldbocht om de stroom te volgen.
Na Moulin de Bayehon (cafe) volgden we het smalle pad van wortels, rotsen en blauwe bessen langs de Bayehon. Af en toe een flinke uitdaging om het meest comfortabele pad te vinden of je voet recht en vlak op de grond te kunnen zetten. De waterval van Bayehon was spectaculair dankzij de regenval van afgelopen weken. Je kunt hier afdalen naar de voet van de waterval, maar daar hebben we van afgezien omdat onze basissnelheid inmiddels was gedaald naar 3km per uur vanwege de vele rotsen en boomwortels op het pad waar we omheen moesten slingeren/ stappen.
Ter hoogte van Vieux Chêne gingen we meer door het moerasgebied. Een schitterend open nat gebied met gras en heide aan de linkerkant van het pad door een donker naaldwoud waar wij genoten van de stilte en de zachte ondergrond. Het pad werd gaandeweg steeds modderiger/ natter en op een gegeven moment stonden we midden in het water … er was geen ontkomen meer aan. En als je voeten eenmaal nat zijn maakt t ook niets meer uit, dus liepen we dwars door het water.
Aangekomen bij de N68 konden we die zonder problemen oversteken. De auto’s rijden hier hard, maar het is overzichtelijk genoeg om veilig over te steken. Kort nadat we de weg hadden overgestoken, sloegen we rechtsaf en volgde we een klein modderig pad dat parallel loopt met de weg. In dit deel leerden we de meest modderige kant van de Ardennen kennen en was er een stuk door een naaldbos waar we het pad niet konden herkennen maar wel de bordjes zagen hangen…dus hier op goed geluk gewoon een kant opgegaan in de juiste richting.
Na de oversteek van de beek Trôs-Maret hebben we een langere pauze genomen om wat te eten. Drinken waas voor de hondjes niet nodig, die hadden onderweg genoeg momenten kunnen pakken voor een slokje uit de vele watertjes. Vanaf hier gingen we kilometerslang dalen langs de woelige beek met machtig mooie schuimkoppen over gewone paden, single tracks met boomwortels en keien, vlonderpaden maar ok hele smalle hoge paadjes langs de afgrond waar we ook nog eens voor het eerst tegenliggers moesten passeren. Heb je hoogtevrees dan is dat niet zo’n prettige ervaring. Maar met Kaya achter me, een stok als extra balans en hele vriendelijke medewandelaars waren ook deze hobbels zonder probleem genomen.
Naarmate we dichter bij Ferme Libert kwamen, een startlokatie voor heel veel wandelingen, werd het steeds drukker. Daarvoor zijn we ruim 18-19km bijna niemand tegen gekomen. De zeer gladde stukken die voorzien zijn van metalen kabels om slippartijen op de leistenen rotsen te voorkomen bleken achteraf heel erg mee te vallen. Ik had voor het stuk ‘zonder pad’ een extra lange lijn voor Kaya meegenomen zodat ze volledig de ruimte had om haar eigen pad te kunnen kiezen. Met Erica aan de andere kant om Kaya op te vangen kon ik vervolgens de kabel vastpakken en heel rustig klauterend en klimmend zonder kleerscheuren naar de overkant komen. Voor een beetje geoefende Ardennen-loper vallen deze bekabelde paden best wel mee.
Kort na deze bekabelde gedeelten gingen we naar rechts over een brug om langs een nog best wel steil pad met wat ongemakkelijke passages de vallei te verlaten. Bovenaan werd het pad weer veel breder en liepen we zonder al te veel moeite maar met nog wel een paar mooie vergezichten naar beneden naar het BikePark Ferme Libert. Bij Le Marie Catherine wilden we een ijsje halen, maar helaas bleek deze gesloten. Het nabijgelegen hotel-restaurant met terrasje hebben we maar overgeslagen omdat honden hier niet welkom zijn.
Nadat we uitgebreid hadden genoten van het panorama zijn we linksaf geslagen over de weg steil naar beneden langs de Kapel Saint-Antoine in het centrum van het dorpje Bévercé. In de verte zagen we achter de elektriciteitscentrale een gigantische pijpleiding omhooggaan naar een nogal dominante toren in het landschap. Waar die goed voor is? Gen idee…ik weet wel dat je langs de pijp de 450 traptreden omhoog kan mits je de Warche kunt oversteken naar de grot Trou Ozer. Wij kiezen ervoor om hier naar links te gaan terug naar de auto waar het vervolgens gaat stortregenen. Wat een perfecte timing.
Snel de spullen uit de auto gehaald om in de taverne op de Camping wat te gaan eten en drinken. Drinken is gelukt, maar het eten niet. In Belgie is de keuken voor een warme maaltijd pas vanaf 17:30 uur open dus dat zat er voor ons niet in. Wij waren ruim 2 uur te vroeg .
Al met al een schitterende ExtraTrail met afwisselende ondergronden, heel veel water en mooie feeërieke bossen. Meer dan genoeg avontuurlijke paadjes die prima te doen zijn met de hondjes en veel leuke bruggetjes en vlonderpaden. De tijd vloog voorbij; het voelde alsof we veel meer kilometers hadden afgelegd.
Start/Finish =Op een kleine parkeerplaats bij Camping Du Moulin, Route de la Vallee 36, 4960 Malmedy Belgie
Horeca = Op het terrein van de Camping staat Taverne Du Moulin, Route de la Vallee 36, 4960 Malmedy Belgie. De keuken is geopend van 12:00-15:00 uur voor de lunch/ 17:30-20:45 uur voor het diner en van 12:00-20:45 uur voor snacks.
Tips =Dit parcours kan op sommige stukken erg gecompliceerd zijn; de boomwortels en stenen kunnen uiterst glad zijn bij vochtigheid. Doe daarom ook goede trailschoenen aan om de enkels tegen zwikken te beschermen met voldoende grip op de gladde ondergrond. Een extra lange lijn van 10 meter kan op sommige delen van de route erg handig zijn om bij je hebben zodat hij op z’n eigen tempo de wat moeilijker begaanbare stukken kan lopen.
Extra Cani Trail Stoumont 14km (blauwe route) 19-08-2023
Volgens de website van ExtraTrails is de blauwe route ongeveer 14km en 438 hoogtemeters; wij kwamen na afloop ook op een volle 14km en 462 hoogtemeters.
Vanaf de gratis parkeerplaats (alleen in het weekend mogelijk) bij de bibliotheek steek je over en is het even zoeken naar het juiste pad omhoog.
Start/Finish =Parkeerplaats bij de Publieke bibliotheek, Route de l’Amblève 45, 4987 Stoumont, Belgie. Parkeren is hier gratis. Alleen in het weekend kun je hier parkeren, anders geldt er een wegsleepregeling voor niet bezoekers. Alternatief is eventueel de kleine parkeerplaats naast de kerk iets verderop.
Horeca = In Stoumont zelf is er verder geen horeca. Met de auto is kun je verderop aan dezelfde weg in La Gleize heerlijk eten bij Brasserie Le Vert de Pommier. Zeer hondvriendelijk.
Tips = Overweeg een ander startpunt als je hond erg angstig is voor het lawaai van de stad of als dit teveel stress oproept. Beter is om dan de genoemde alternatieve parkeerplaatsen te pakken. Trailstokken zijn geen must, maar ik kan me voorstellen dat in een ander nat jaargetijde het op sommige plekken erg glad en modderig kan zijn. Trailstokken kunnen dan net wat meer stabiliteit geven. Er is voldoende water onderweg, dus je hoeft niet teveel extra water mee te nemen.
Extra Cani Trail Theux (groene route)
Volgens de website van ExtraTrails is de groene route ongeveer 8km en 331 hoogtemeters.
Start/Finish =
Horeca =
Tips =
Link naar de route